Πέμπτη, Ιουνίου 25, 2009

Το αδιέξοδο μιας ευτυχίας αξόδευτης...

Φέτος έκανα την έκπληξη.
Τα θυμήθηκα.
Με το post-it υπενθύμησης να κατοικεί το γραφείο μου εδώ και μέρες, αναμενόμενο, θα μου πεις.

Η Γιώτα μου 'πε να περάσω απ' το σπίτι της.
"Καλή ευκαιρία για να της κάνω έκπληξη!", σκέφτηκα.
Ωραίες οι εκπλήξεις.
Στα τελευταία μου γενέθλια οι φίλοι μου, μου 'φεραν τούρτα σε βραδιά ποίησης.
Εκτιμήθηκε.
Πολύ.

Πετάγομαι στο ζαχαροπλαστείο.

Ωχ! Ξέχασα να ζητήσω κεράκι κι είναι ήδη αργά.
Δεν πειράζει, όμως.
Έχω κρατημένα όλα τα κεράκια από τότε που έκλεισα τα 18 μου και μετά.
Θα χρησιμοποιήσω το δέκατο όγδοο κεράκι, λοιπόν!
Το βρίσκω στο κουτί με τους "θησαυρούς" παιδικής και εφηβικής ηλικίας.

Αρχίζω να ετοιμάζομαι.
Φοράω το παντελόνι μου και σκέφτομαι τα 18 γενέθλιά μου.
Τα γιορτάσαμε μ' έναν αγαπημένο φίλο κι όλη μας την παρέα.
Έχω κρατημένο και το δικό του κεράκι.
Είναι μπλε, όμως. Δε μας κάνει.
Βάζω τα σταράκια μου ενώ φαντάζομαι τη Γιώτα να ανοίγει την πόρτα κι εγώ να κρατάω το τουρτοειδές γλύκισμα με το κεράκι αναμμένο...
"Να ζήσεις Γιώτα..."
Χαμογελάω.

Χτυπάει το τηλέφωνο.
Η Γιώτα.
Λέει πως οι φίλοι της της έκαναν έκπληξη με τούρτα στο σπίτι.
Λέει να μην περάσω απο εκεί.
Να τους συναντήσω κατευθείαν έξω.

Πέφτει ένας κουβάς παγωμένο νερό στο κεφάλι μου.
Όχι, δεν είναι απ' τη γειτόνισσα.
Είναι η ψυχρολουσία.

Κι η τούρτα?
Μένει να ξεκουράζεται στο ψυγείο...
Και κάπως έτσι βρίσκομαι στο αδιέξοδο μιας ευτυχίας αξόδευτης.

Λίγη ώρα μετά τους συναντάω έξω.
Ο dj έχει κέφια.
Μας κάνει μουσική περαντζάδα στην περασμένη εφηβεία.
Κάπου εκεί, της λέω για τη χαμένη έκπληξη.
Γελάει.
"Δεν πειραζει!", μου λέει, "μεθαύριο!".

Λίγο αργότερα φεύγω.
Έχω όρεξη να περπατήσω μέχρι τα πόδια μου να βγάλουν φουσκάλες, ως άλλος Μπουκόφσκι.
Όμως δεν το κάνω.
Έχω, βλέπεις, ανειλημμένες υποχρεώσεις προς το Η/Μ Πεδίο ΙΙ.(Ηλεκτρομαγνητικό Πεδίο ΙΙ για τους μη γνωρίζοντες)

Παίρνω το δρόμο για το σπίτι.
Πετυχαίνω δυο τύπους κοντά στο ρέμα της Τούμπας.
Δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω ποιος αποκάλεσε περισσότερες φορές τον άλλο "μαλάκα".
Αναλύουν τη χρηστική αξία του ρέματος.

Συνεχίζω.
Τα σταράκια μου δεν κάνουν κανέναν απολύτως θόρυβο.
Η παρουσία μου γίνεται αντιληπτή απ' την τσάντα μου,που κουδουνίζει κλειδιά και τσίχλες.

Ανεβαίνω στο σπίτι.
Ανοίγω παράθυρα.
Δροσιά.
Ανοίγω το ψυγείο.
Θαυμάζω τη λευκή μοναξιά του.
Μέσα είναι ακόμη η τούρτα.
Στο αδιέξοδο βρέθηκε διέξοδος, τελικά.
Τα γενέθλια πήραν παράταση 2 μέρες.
Στο σχολείο το ονομάζαμε μεθεόρτια.

*ο τίτλος της ανάρτησης είναι -εν μέρει- δανεισμένος απ' την ονομασία ενός άλλου κομματιού (ορχηστρικού)του Δημήτρη Παπαδημητρίου απ' το soundtrack της σειράς "Λόγω Τιμής", "Το αδιέξοδο μιας ευαισθησίας αξόδευτης", το οποίο δυστυχώς δε βρήκα...


12 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Μ αρέσει πολύ κι εμένα να κάνω εκπλήξεις τέτοιες στα γενέθλια αλλά ευτυχώς δεν μου έτυχε ακόμη να μείνει η τούρτα στο ψυγείο : ))
Δεν πειράζει η διάθεση και η πρόθεση μετράει : )))
Άσε που έχεις και την τούρτα να σε περιμένει μμμμ
Να την χαίρεσαι την φίλη σου πολύχρονη και μην απογοητεύεσαι την επόμενη φορά : ))
Φιλιά πολλά πολλά
Αααα και ένα κομμάτι τούρτα σε παρακαλώ
Τι γεύση είναι;

ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ είπε...

Θαυμάζω τη ¨λευκή μοναξιά του ψυγείου"
Καλή σου μέρα Ξωτικό.

Sideras είπε...

Μακάρι να άλλαζαν χρώμα τα ματιά ,τα ψυγεία ,αλλά δεν γίνετε …Η φιλία είναι πολύ σημαντική, κάποτε όμως δεν είναι. Τα ξωτικά ξέρουν καλύτερα….

Όπως και να έχει γλυκιά ξωτικιά, σε περιμένω για την δικιά σου ευχή . Και αν πάλι δεν τα καταφέρεις να βγεις απ’ τους υπόγειους λαβύρινθους σου. Θα πει πως δεν ήταν αρκετό το σίδηρο μου για την πυξίδα σου.

Σιδερένιο απόγευμα να ‘χεις

zekia είπε...

η αλήθεια είναι ότι τρως μεγάλο σκάλωμα αν οργανώσεις μια έκπληξη και πάει τελείως στραβά... όμως σίγουρα θα το εκτίμησε η φίλη σου και αυτό έχει μεγάλη σημασία.

alma libre είπε...

ειμαι και εγω σιγουρη πως η κινηση μετραει ακομα κι αν δεν εφτασε στο τελος!!το ο,τι ειχες αυτη την αναγκη να κανεις τη φιλη σου να χαρει!!να τη χαιρεσαι..
περναω συχνα βολτες απο εδω και μου αρεσει πολυ...
και επειδη κατι σου ελειπε απο την αναρτηση σου που δεν το εβρισκες...θα σου στειλω ενα mail!
να εισαι καλα!

b|a|s|n\i/a είπε...

όμορφες αυτές οι εκπλήξεις. ακόμα πιο όμορφες όταν τρώγονται γλυκά. να χαίρεσαι την φίλη σου. καλό σου βράδυ!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΚΑΙ ΓΩ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙ ΑΝ ΕΜΕΙΝΕ.ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΗ ΦΙΛΗ ΣΟΥ.ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ.

So Far Away είπε...

Έπρεπε να καβάλαγες μαζί σου τη τούρτα και να έδινες και κανένα κομματάκι στα παλικάρια που συνάντησες στο δρόμο . Θα τους έφτιαχνες τη μέρα και που ξέρεις μπορεί να σου έστελναν και λίγη θετική ενέργεια ! (και φυσικά δεν αναφέρομαι στον Τσαλίκη και την ΑΜΙΤΑ του ) !

Τη καλημέρα μου !

Appelsinpigen είπε...

---Αναστασια,

ητανε υπεροχη τουρτα σοκολατα φραουλα!

και φαγωθηκε χτες, που γιορτασαμε τα μεθεόρτια!!!! =)

---Σκορπιέ,

εχει γνωρίσει στιγμές μεγάλης μοναξιάς αυτό το ψυγείο...
τωρα που γράφω, περισσότερο πάσχει η κατάψυξη βέβαια...
το χρωμα της δικής της μοναξιάς είναι βέβαια προς το γκρι το ανακριτικό...

:)

καλό απόγευμαα!!

Appelsinpigen είπε...

Σιδερά,

μπορεί να μην αλλάζουν χρώμα τα μάτια, αλλά τα ψυγεία αλλάζουν σίγουρα, μιας και επισκέφτηκα το μανάβη...χιιχιιχι

περασα για να ρίξω την ευχή μου!!!
καλο μεσημέρι!!

εδω φυσάει πολύυυυυ και διαβάζω στο μπαλκόνι μου!!! :)

Appelsinpigen είπε...

zekia, όντως εκτιμήθηκε πολύ!

απ' τα πιο ωραία μεθεόρτια που γιορτάσαμε!!

πολλά φιλιά!!!!

Appelsinpigen είπε...

λυδία,

ευχαριστω κ απο εδω για το τραγούδι..

ειναι εξαιρετικος ο παπαδημητριου... υπεροχη η μουσικη του...


μου ρθε στο μυαλο το "δέντρο που πληγώναμε"... πολυ ιδιαίτερη μουσική επένδυση....

να σαι καλα :)

φιλιά!!!