Κυριακή, Μαρτίου 22, 2009

Άχρηστα Ρολόγια...

Μετά από μία συζήτηση και μια σύμπτωση, είδα σήμερα την ταινία Stranger than fiction, που ήταν για καιρό, απ' ότι φαίνεται, κλεισμένη στο συρτάρι μου -άγνωστο το πώς. Υπήρχε, λοιπόν, στην ταινία ένα ρολόι που "κρατούσε" έναν σημαντικό ρόλο κι αυτό που δημιούργησε συνειρμικές σκέψεις. Μία δανεική, του κυρίου Χούλιο Κορτάσαρ, και μία εντελώς δική μου...

Το παρακάτω είναι ένα κομμάτι που ακούγεται στην ταινία:



O κύριος Κορτάσαρ, λοιπόν, έγραψε στο βιβλίο του «Ιστορίες των Κρονόπιο και των Φάμα», το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον κείμενο:

"Προοίμιο στις οδηγίες για το κούρδισμα του ρολογιού.

Σκέψου αυτό: όταν σου κάνουν δώρο ένα ρολόι, σου κάνουν δώρο μία ανθισμένη κόλαση, μια αλυσίδα από τριαντάφυλλα, ένα μπουντρούμι γεμάτο αέρα. Δεν σού δίνουν μόνο ένα ρολόι, «να ζήσεις ευτυχισμένος και ελπίζουμε να βγει καλό γιατί είναι καλή μάρκα, ελβετικό, με άξονα από ρουμπίνια», δεν σου κάνουν δώρο μόνο αυτό το μικροσκοπικό λιθοξόο που θα δέσεις στο καρπό σου και θα περιφέρεις μαζί σου. Σου κάνουν δώρο – δεν το ξέρουν, το τρομερό είναι ότι δεν το ξέρουν – σου κάνουν δώρο ένα καινούργιο, εύθραυστο και αβέβαιο κομμάτι του ίδιου σου του εαυτού, κάτι που πρέπει να βάλεις στο σώμα σου με το λουράκι του σαν έναν απελπισμένο μικρό βραχίονα που κρέμεται από το καρπό σου. Σου κάνουν δώρο την ανάγκη να το κουρδίζεις όλες τις μέρες, την υποχρέωση να το κουρδίζεις για να συνεχίσει να είναι ρολόι, σου κάνουν δώρο την έμμονη ιδέα να παρακολουθείς την ακριβή ώρα στις βιτρίνες των κοσμηματοπωλείων, στην ανακοίνωση από το ραδιόφωνο, στην τηλεφωνική υπηρεσία. Σου κάνουν δώρο το φόβο μήπως το χάσεις, μήπως στο κλέψουν, μήπως σου πέσει στο πάτωμα και σπάσει. Σου κάνουν δώρο τη μάρκα του και τη βεβαιότητα ότι είναι μια μάρκα καλλίτερη από τις άλλες, σου κάνουν δώρο την τάση να συγκρίνεις το ρολόι σου με τα άλλα ρολόγια. Δεν σου κάνουν δώρο ένα ρολόι, εσύ είσαι το δώρο, εσένα κάνουν δώρο στα γενέθλια του ρολογιού."

Είμαστε, επομένως, δώρα γενεθλίων των ρολογιών; Τι ακριβώς σημαίνει ένα ρολόι για μας; Είναι ένα αθώο δώρο; Συμβολίζει το χρόνο; Ή μήπως το χρόνο που περνάει;

Τον πρώτο καιρό που πέρασα στο πανεπιστήμιο - τραγική ειρωνία, πείτε το όπως θέλετε- το σπίτι είχε γεμίσει με ρολόγια-δώρα. Κι εγώ, από αντίδραση, τα άφηνα όλα σταματημένα -σκόπιμα- με αποτέλεσμα ο οποιοσδήποτε να μπερδεύεται σε μια πιθανή προσπάθεια να καταλάβει απ' αυτά την πραγματική ώρα. Ίσως θα μπορούσε να αποτελέσει ένα νέο είδος μοντέρνου έργου τέχνης, σαν κι αυτά τα "δυναμικά έργα" που είναι τόσο της μόδας στις μέρες μας. Θα μπορούσα να ονομάσω το έργο "Άχρηστα Ρολόγια" ή αν το συνδύαζα με κλειστά παντζούρια, "Αίθουσα Καζίνο".

Πριν τέσσερα περίπου χρόνια, έτυχε να βρεθώ σ' ένα φοιτητικό σπίτι, με μία παρέα (οι αόριστες αντωνυμίες έχουν ουσιαστικό λόγο που χρησιμοποιούνται μιας και δε θυμάμαι τις απαντήσεις στις βασικές ερωτήσεις -ποιος; που; γιατί; ) και όλα αυτά δοσμένα σ' ένα περιβάλλον έντονης ευθυμίας, άφθονης κρασοποσίας και μιας αόριστης φιλοσοφικής κουβέντας.
Θυμάμαι πως η βραδιά κυλούσε ομαλά -όσο ομαλά μπορούν να κυλήσουν τέτοιου είδους βραδιές- ώσπου ξαφνικά το είδα! Ήταν ένα μεταλλικό ασημί ρολόι Swatch, αντρικό, αυτά που κουμπώνουν όχι με λουρί, αλλά σαν βραχιόλι. Το εντυπωσιακό, όμως, ήταν το τι υπήρχε μέσα στο καντράν του ρολογιού. Ή καλύτερα το τι δεν υπήρχε. Έμοιαζε λες και κάποιος είχε χρησιμοποιήσει κατσαβίδι, είχε σπάσει το τζαμάκι και το είχε "ξεκοιλιάσει", όχι με ιδιαίτερη προσοχή, γιατί είχε αφήσει μέσα του μόνο ένα γρανάζι μαζί με μερικά ακόμη μικροσκοπικά μεταλλικά εξαρτήματα και τη μικρή βιδούλα που χρησιμοποιούμε για να ρυθμίσουμε την ώρα. Όταν δοκίμασα να τη στρίψω, το μοναδικό γρανάζι μέσα στο καντράν γυρνούσε!
Ποτέ μου δεν κατάλαβα για ποιο λόγο με είχε γοητεύσει τόσο αυτή η εικόνα του ρολογιού με το μοναδικό γρανάζι που γυρνούσε... Εφαρμοσμένος σουρεαλισμός; Το άχρηστο -για τον ιδιοκτήτη του- ρολόι, έγινε χρήσιμο για μένα, τελικά. Τι σου κάνει ένα επίθετο...! Δεν ξέρω αν ήμουν το δώρο γενεθλίων εκείνου του ρολογιού - αν μπορούμε να το αποκαλούμε ρολόι. Επίσης, ποτέ μου δεν κατάλαβα για ποιο λόγο, κάθε φορά που το κοιτάω μέχρι και σήμερα, σκέφτομαι μία φράση: "Ο Χρόνος είναι νεκρός"...

14 σχόλια:

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

εγώ πάντως δεν τα έχω καλά με τον χρόνο Χριστινάκι μου, ποτέ δεν φοράω στο χέρι μου να φανταστείς, δεν ξέρω με αγχώνουν... ακόμα και από το δωμάτιο τα βγάζω γιατι με ενοχλεί το τικ- τακ και δεν μπορώ να κοιμηθώ...
ασε σου λέω...
καλησπέρα!

Appelsinpigen είπε...

Εγώ το ρολόι το βγάζω μόνο το καλοκαίρι... Έτσι, γιατί τότε ο χρόνος δεν έχει σημασία...!

Όσο για το τικ-τακ, ούτε κι εγώ το μπορώ, ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο κανένα ρολόι δε λειτουργεί μες το σπίτι μου -πέρα απ' του χεριού φυσικά...

Καλό βράδυ Εύη μου!!!

Poet είπε...

Time present and time past
Are both perhaps present in time future,
And time future contained in time past.
If all time is eternally present
All time is unredeemable.
What might have been is an abstraction
Remaining a perpetual possibility
Only in a world of speculation.
What might have been and what has been
Point to one end, which is always present.

T.S. Eliot, Four Quartets

Appelsinpigen είπε...

Ποιητή,

μου αρέσει πολύ ο Ελιοτ!

All time is unredeemable...
Πόσο δίκαιο έχει...

Θυμήθηκα τώρα, κάτι που είχα σχεδιάσει παλιά για το χρόνο...
Με την πρώτη ευκαιρία, θα σκανάρω το σχέδιο μου για να το δεις...

:)

Poet είπε...

Θα περιμένω.

Υποθέτω ότι ένα ξωτικό αγαπάει τους ποιητές και αντιπαθεί τους επιστήμονες. Μια και μιλάμε όμως για ρολόγια και για το μυστήριο του χρόνου, ρίξε μια ματιά, αν σου δοθεί η ευκαιρία, στο βιβλίο του Richard Dawkins, Ο τυφλός ωρολογοποιός (the blind watchmaker). Αναφέρεται στην εξελικτική διαδικασία (γοητευτική εκτροπή από την οποία είναι τα ξωτικά) και για εκείνο που ονομάζουμε «θεό».

Μου αρέσουν οι μουσικές επιλογές σου.

Appelsinpigen είπε...

:)

Δύσκολοι καιροί για Ξωτικά που προσπαθούν να δουν την επιστήμη με έναν πιο καλλιτεχνικό τρόπο... γιατί αλλιώς θα τρελαθούν, το δίχως άλλο...

Θα προσπαθήσω να βρω το βιβλίο!!

Όσο για τα μουσικά κομμάτια της λίστας είναι επιλεγμένα ένα προς ένα από αγαπημένες ελληνικές και ξένες ταινίες... Και η λίστα όσο πάει θα εμπλουτίζεται...!!

ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ είπε...

Καλημέρα.'Αχρηστα ρολόγια δύσκολες στιγμές, παρατημένα ρολόγια της αγάπης σταμάτημα..

koritsaki me ta polla mallia είπε...

όπως λένε κ οι domenica:

Πέρασε η ώρα, μα δεν φάνηκες
άχρηστα ρολόγια, που μου χάριζες
Πέρασε η ώρα, πέρασες και συ
πουλάκι που τρομάζει,πριν έρθει η βροχή

Άχρηστα τραγούδια, που μαράθηκαν
Άχρηστα ρολόγια, που σταμάτησαν

από τα αγαπημένα μ τραγούδια..

καλησπέρα christine.

Appelsinpigen είπε...

ΑΝΤ'ΑΥΤΟΥ, οι στίχοι σου μου θύμισαν το τραγούδι του Αλκίνοου...

"Κυλάει το ποτάμι και προχωρά,
σου παίρνει τη στιγμή σου και τη γερνά.
Κι είναι πολύς ο χρόνος να τον μετράς
μ' ένα ρολόι στη θέση της καρδιάς."

Πόσο να άντεχε μια καρδιά την αντικατάστασή της από ένα ρολόι? Δεν θα μπορούσα να το κάνω ποτέ στη δική μου...Τα ρολόγια είναι τόσο λογικά...

Appelsinpigen είπε...

Κοριτσάκι,

όταν έδινα νοερά όνομα στα ρολόγια του σπιτιού, αυτό το τραγούδι είχα στο μυαλό μου... Καλό απόγευμα!!!

Shattered Words είπε...

Δύσκολο φορτίο ο χρόνος,αλλά ποιος μπορεί και να τον...αγνοήσει??
Μας οδηγεί ύπουλα εκεί που θέλει αυτός χωρίς...να μας ρωτήσει καν!!

Πολλές καλησπέρες Χριστίνα!!

Nikos V.

Appelsinpigen είπε...

Απ' ότι φαίνεται, και να θες δε μπορείς να τον αγνοήσεις...

Περαστικά, Νίκο !!

zekia είπε...

δε ξέρω τι να πρωτοξεχωρίσω απο αυτό το ποστ, γιατί ο χρόνος είναι κάτι που με τρομάζει πάρα πολύ. Είμαστε όλοι σκλάβοι των ρολογιών. Οι πιο θαραλέοι και συνειδητοποιημένοι τα φοράνε και στο χέρι τους. Οι πιο δειλοί όπως εγώ, λένε πως τους προκαλεί φαγούρα στο χέρι και δε το μπορούν το ρολόι πάνω τους. Θα μπορούσα άνετα νομίζω να είμαι ο κάπταιν Χουκ....

Appelsinpigen είπε...

Νομιζω παντως οτι αυτη τη φορα εκανα μια καλη αρχη...

στην αλλαγη της ωρας, δε διορθωσα το ρολόι μου για 2 μέρες...

αλλα κ παλι ολα μπηκαν σε (χρονική) τάξη...