Παρασκευή, Φεβρουαρίου 13, 2009

Γεννήθηκα την Εποχή του Χαλκού...

Poet, όπως σου υποσχέθηκα...
Αν δεν το ξέρεις ήδη, ελπίζω να σου αρέσει τόσο όσο και σε μένα...

Γεννήθηκα την Εποχή του Χαλκού
του Κωστή Μοσκώφ

Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού
τώρα
δεν με θυμάται πια κανένας
σκεπάσαν τους βωμούς μου δάφνες και φρύγανα.
Πικραμύγδαλο, συ έρωτά μου,
ήπια τρία βαρέλια ρετσίνα στην Δόμνα
χτες, για να ξεχάσω
ρούφηξα τον Aλιάκμονα, τον σφοδρό Bαρδάρη
- οι λιμναίοι οικισμοί της Θεσσαλίας
μείναν ξεροί για χάρη σου.
Περιμένω τρεις χιλιάδες χρόνια να πεθάνω,
αδύναμος να αποσυντεθώ τόσο που σ' αγαπώ

6 σχόλια:

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

καλά και το δικό σου, δεν πάει πίσω...
πολύ δυνατό ποιήμα christine...

Appelsinpigen είπε...

ειδικά οι δύο τελευταίοι στίχοι του...

αν ακούς είπε...

ειδικα οι δυο τελευταιο στιχοι του...

Appelsinpigen είπε...

και πάλι συμφωνούμε...

καλό απόγευμα!!

Poet είπε...

Μόλις τώρα το είδα, ο ασυγχώρητος.
Το ήξερα, μου αρέσει και σε ευχαριστώ πολύ, καλό μου ξωτικό.

Ήξερα βέβαια πολύ καλά και τον Κωστή Μοσκώφ.

Appelsinpigen είπε...

Αλήθεια, Ποιητή;

Χαίρομαι που στο ξαναθύμησα!!

Καλό μεσημέριιι!!