Πέμπτη, Δεκεμβρίου 31, 2015

Σε περίπτωση που το ξεχάσω

Δε θα είμαστε ποτέ ξανά παιδιά.

5 σχόλια:

Πίπη είπε...

Θα ήθελα να προσθέσω τη λέξη "εξωτερικά". Εξωτερικά, δεν θα είμαστε ποτέ ξανά παιδιά.
Να έχεις μια πολύ όμορφη χρονιά.

Appelsinpigen είπε...

Ούτε εσωτερικά.

Καλή σου χρονιά.

Πίπη είπε...

Εδώ διαφωνώ. Εσωτερικά μπορείς να είσαι, απλώς το κόστος είναι τρομερά μεγάλο.
Πολλά φιλιά, κι ας έχεις μεγαλώσει.

Appelsinpigen είπε...

Νομίζω πως αυτό που με φρικάρει πιο πολύ είναι το ότι επειδή δε ζω πια στην Ελλάδα πολλές καταστάσεις τις βιώνω στον υπερθετικό βαθμό.

Η σκέψη, για παράδειγμα, ότι κάποτε οι γιορτές σήμαιναν τόσα πολλά για μένα. Το ΄δεντρο, τα στολίδια, τα δώρα, τα φωτάκια, η αντίστροφη μέτρηση. Επισκέπτης πλέον στο πατρικό μυο σπίτι, νιώθω περίεργα. Παραείμαι επισκέπτης: δυο φορές το χρόνο, για ελάχιστες μέρες - και αν.

Και οι γονείς μεγαλώνουν, όσο και αν ως παιδιά (μεγάλα ή όχι, δεν έχει σημασία) νομίζουμε ότι θα ΄ζησουν για πάντα.

Γι αυτό πάντα έλεγα ότι είμαι ξωτικό. Κοροιδεύω τον ίδιο μου τον εαυτό, φοβάμαι το χρόνο.

Πίπη είπε...

Αυτό νομίζω το παθαίνουν όλοι.
Η ανεμελιά εννοείται ότι παύει να υπάρχει, και τον χρόνο όλοι τον φοβούνται. Και όλοι τον ξορκίζουν, ο καθένας με τον τρόπο του. Όλοι προσπαθούν να μην τον σκέφτονται.
Εμένα οι αλλαγές του χρόνου πάντα με μελαγχολούσαν. Όλη αυτή τη χαρά και το νταβαντούρι ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Φέτος, παραδόξως, ήταν η πρώτη αλλαγή του χρόνου που δε με μελαγχόλησε.
Ξωτικό ουσιαστικά σημαίνει "έξω από αυτόν τον κόσμο". Όλοι όσοι κινούνται στα περιθώρια του "συνηθισμένου" ξωτικά είναι στην ουσία. Καλά κάνεις και είσαι ξωτικό, τα ξωτικά έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Σου στέλνω την αγάπη μου και την αλληλεγγύη μου και εύχομαι να βρεις και άλλα ξωτικά στη ζωή σου, να κάνετε παρέα. Εγώ βρήκα μερικά σχετικά πρόσφατα. Πίστεψέ με, κάνουν μεγάλη διαφορά.
Πολλά φιλιά και καλή χρονιά.