Τρίτη, Ιουνίου 22, 2010

Και η ζωή συνεχίζεται . . .

Σήμερα κάποιος "έφυγε" απ' το απέναντι σπίτι. Σίγουρα θα υπάρχει κι ένα παιδί, που θα του λένε "Κοιμάται...". Χιλιοπαιγμένο το έργο και τα παιδιά έξυπνα τελευταία.

Συγγενείς με μαύρα στο μπαλκόνι. Με ήρεμα θλιμμένα πρόσωπα. Σκουπίζουν τα μάτια τους, αγκαλιάζονται μεταξύ τους, θλιμμένοι γι΄αυτόν που έφυγε

Κι εγώ?
Στη ράχη του διαβόλου, να τους κοιτάω από απέναντι, μη γνωρίζοντας ποιος έφυγε. Ή γιατί.

Κρίμα να φεύγει κανείς
Κρίμα να φεύγει κανείς μια τέτοια μέρα
Κρίμα να φεύγει κανείς χωρίς να δει το πόσο όμορφη είναι η θάλασσα σήμερα.
Τα σύννεφα.

Κρίμα να έφυγε χωρίς να προλάβει ποτέ να δει το πόσο όμορφα υπήρξαν.
Κρίμα.

Ρίχνω άλλη μια ματιά στη θάλασσα."Στραφταλίζει" θα 'λεγε η μάνα μου, κι εγώ θα κορόιδευα από πίσω. Αντίδραση. Είναι μην μπλέξεις με φιλόλογους, πριν το καταλάβεις γίνεσαι μηχανικός με παιδεία (!)

Στρίβω τσιγάρο. 2 τζούρες και απολαμβάνω ηλιοβασίλεμα. Καλά είναι.
Σκέφτομαι τα ωραία που έρχονται. Τα διαφορετικά. Κάποια παραλία που μας περιμένει. Όλα όσα αλλάζουν, ειδικά αυτή την εποχή. Είναι ωραία, ρε!

Κι οι συγγενείς? Στα μαύρα τους... Κάποιοι Έλληνες να ανεμίζουν σημαίες. Μουντιάλ. Έτσι για να ξεχνάμε τι μέλλει γενέσθαι όπως επί Χούντας. Κόρνες, αυτοκίνητα, διάφανα κρίνα να δίνουν ρυθμό ( -μόνο μουσική (!) διότι τελευταία είμαι στα πάνω μου)

και η ζωή συνεχίζεται . . .



9 σχόλια:

fvasileiou είπε...

Η ζωή συνεχίζεται.
Μόνο να μην συνεχίζεται ερήμην μας.
Να συνεχίζουμε μαζί με την ζωή.

b|a|s|n\i/a είπε...

το θέμα είναι να φεύγουμε πλήρεις. τουλάχιστον συναισθηματικά. και όσο πιο αργά. αν και κανείς μας δεν ξέρει πότε και αν έρχεται η πληρότητα αυτή. και η ζωή να συνεχίζεται. έτσι απλά.
πολύ σου καλημέρα! φιλιά πολλά!

Roadartist είπε...

Πόσο μου άρεσε αυτό που διάβασα.
Το καταπληκτικότερο όλων είναι να μπορείς να σκέφτεσαι έτσι όπως έγραψες. Ότι κάποια στιγμή θα φύγεις, και ως τότε να κάνεις αυτό που θες εκείνη τη στιγμή, και τα ζόρια για κάτι άλλο που σε γεμίζει. Σε ευχαριστώ μου άρεσε.

zekia είπε...

συμπτωματικό αλλά και απέναντι στο δικό μου σπίτι είχαμε κηδεία την προηγούμενη εβδομάδα. Ακόμη είναι βαρύ το κλίμα όταν γυρίζω σπίτι και μυρίζω τον θλιμμένο αέρα της γειτονιάς. Μακάρι να μπορούμε να εκτιμούμε τη ζωή πριν κοντέψουμε να τη χάσουμε.

Appelsinpigen είπε...

fvasileiou,

καλως ήρθες!
το ιδιο ελπιζω κι εγω για τον κυριουλη που εφυγε, τουλαχιστον να εζησε μια ομορφη ζωη
κι εμεις οσο μπορουμε να προσπαθουμε να ζουμε καλυτερα
οπως οριζει το καλυτερα ο καθενας :)

Appelsinpigen είπε...

Έτσι Βασιλη,

η ζωη συνεχίζεται, απλα...
οι συγγενεις του τον χαιρετουσαν και την ιδια ωρα οι φιλαθλοι ουρλιαζαν για την εθνικη...
πραγματικοτητα....

Appelsinpigen είπε...

Roadartist,

η αληθεια ειναι οτι στο Ερασμους, μια κ δεν ειχα πολλα να κανω απο αποψη μαθηματων καθισα και το φιλοσοφισα. Αρκετα.

και εγινα πλεον της φιλοσοφιας Carpe Diem. στην ουσια. οχι στα λογια.

και μεσα απ αυτη τη φιλοσοφια που υιοθετησα τον τελευταιο καιρο, εχω καταφερει να περναω μια απ τις καλυτερες φασεις μου.
ευχαριστιεμαι ακομη κ την εξεταστικη περιοδο
θα πρεπε μαλλον αν οτ εχω κανει καποια χρονια νωριτερα.

δε βαριεσαι :)
καλλιο αργα παρα ποτέ ;)

Appelsinpigen είπε...

Γλυκα μου,

σημασια εχει πριν φυγεις να το γλεντησεις οσο και οπως μπορεις

αν το κανεις αυτο τοτε εισαι ευτυχισμενος
και ευτυχισμενοι και οι δικοι σου αν φευγεις πληρης ;)

Appelsinpigen είπε...

ζεκια,

οπως το λες ακριβως.