Δευτέρα, Νοεμβρίου 09, 2009

Σε ψάχνω στα φώτα της πόλης


Σε ψάχνω στα φώτα της πόλης.
Πάνε χρόνια.

Μάταια.

Σπασμένα ρολόγια, τιμητές των στιγμών, πέφτουν απ' τις τσέπες μου.

Ουρανοί που ντύνονται κόκκινοι απ' τις ανακλάσεις μιας πόλης μετά τη βροχή.

Κινούμενοι προβολείς αυτοκινήτων.
Ασυνεχής φωτισμός.

Λεπτά...


Ώρες μετά, μας βρίσκει η νύχτα της πόλης.
Με το "μας" εννοώ το σκύλο μου, τον Αλήτη, κι εμένα.
Στρωμένοι στο παγκάκι της στάσης του λεωφορείου.
Δεν το περιμένουμε.
Ποτέ.
Είναι το οικογενειακό μας αστείο.
Κόβουμε κίνηση.
Χαζεύουμε τα αυτοκίνητα που πηγαινοέρχονται.
Ο Αλήτης -αν δε βαριέται- γαυγίζει κάποιο από αυτά.
Μυστήριο σκυλί, γαυγίζει τα κόκκινα αυτοκίνητα μοναχά.
Με κάνει να σκέφτομαι αν ένας σκύλος μπορεί να έχει ΠΑΟΚική συνείδηση.
Μετά με πιάνουν τα γέλια, ο κόσμος κοιτά περίεργα.
"Οι σκύλοι δε βλέπουν τα χρώματα, διάολε!" μου έρχεται να τους πω, μα πόσο γρήγορα σε χρίζουν τρελό αυτοί στην πόλη των Τρελών. . .



Μου κρατά καλή παρέα ο Αλήτης.
Αν και φορές χάνεται.
Δεν τρέχω πίσω του.
Μπορεί να ψάχνει τη Λαίδη του, ή έστω τη λαίδη της βραδιάς.



Πόσο αδιάκριτα τα φώτα των αυτοκινήτων.
Τέτοιες στιγμές δε θέλω να φωτίζομαι.
Η ταχύτητα των αυτοκινήτων παρασέρνει τα σκουπίδια του δρόμου.
Μια σακούλα.
Τι σου είναι αυτοί οι σκηνοθέτες.
Έρχεται στο μυαλό μου η σκηνή απ το American Beauty.
Μονο που εδώ δε βλέπω καμιά ομορφιά.
Κι εκεί που νόμιζα οτι οι πόλεις είναι γκρίζες, ένα αυτοκόλλητο του ΠΑΟΚ μιλάει για μια ασπρόμαυρη πόλη.
Το ασπρόμαυρο είναι κινηματογραφικό.
Η πόλη δεν είναι.
Κάποιος μας δουλεύει.
Έτσι νομίζω.



Τα λεπτά κυλάνε.
Κι εμείς?

Ακόμη εδώ.

Αόρατοι για τους άλλους.

Τόσο ορατοί για μας τους ίδιους.

Μαζί με τον Αλήτη χαζεύουμε τα παπούτσια μου.

Με κοιταει με βλέμμα που μιλάει,

δε μπορεί, κάτι θα ψάχνει απόψε.



Μας σκοτώνει αυτή η ρουτίνα,
το μεταίχμιο,μετέωρο όπως καθιερώνεται.
Παρασυρόμαστε σαν τη σακούλα της ταινίας.
[άνω τελεία]
είναι ο αέρας της αλλαγής.
Γελάω με τις σκέψεις μου.
Τα λόγια των πολιτικάντηδων έχουν εμποτιστεί μέσα μου, λοιπόν?

Σε ψάχνω στα φώτα της πόλης.
Ματαίως απ' ότι φαίνεται.

Τώρα οργανώνουμε το χρόνο μας σε ατζέντες.

Δεν υπάρχει πια καιρός για εκπλήξεις, βόλτες στη βροχή και τα συναφή.
μεγαλώνουμε.

κι ας το γράφω με μικρά γράμματα.

Σε ψάχνω στα φώτα της πόλης.

Αντί για σένα βρίσκω τη λέξη ρουτίνα,

τη λέξη λούκι.

Σε ψάχνω στα φώτα της πόλης μα ξημερώνει και σβήνουν σιγα σιγα

και τις μέρες κρύβεσαι

δεν κυκλοφορείς με το φως πια, Παιδί της νύχτας.

Εμπεδωμένη η απουσία σου, σα ζευγάρι μάτια που συνηθίζει στο σκοτάδι.

Σας ψάχνω όλους στα φώτα της πόλης

μα κανείς δεν είναι εκεί.

πια.



Ρολόγια κατρακυλαν απ' τις τσέπες μου.
Σπάνε πιο αποτελεσματικά στο οδόστρωμα.
Δεν υπάρχει καλή στιγμή να της θυσιάσω ένα ρολόι.
Όλα τα λεπτα υιοθετούν τη μελαγχολία του Σεπτέμβρη.
"Τέλος εποχής, αγόρι μου"
Ο Αλήτης ξεκινά πρώτος και χαρούμενος.
Εντόπισε φαγητό, δεν εξηγειται αλλιως.


Βάζω την ουρά στα σκέλια και δρόμο.
ήτανε μακριά η νύχτα.

20 σχόλια:

kryos είπε...

Στάση λεωφορείων , Αλήτης , ψάχνω , σε ψάχνω , φώτα , ρολόγια , τέλος εποχής ... ταξίδεψα στις λέξεις σου Χριστίνα μου .... και μετά στάθηκα στο "κορίτσι με τα πορτοκάλια " που είδα στο προφίλ σου και είχα διαβάσει πριν από χρόνια ... θυμήθηκα εκείνο τον πατέρα που έδειχνε τ αστέρια στο γιο του ξέροντας ότι σε λίγο θα τον αφήσει .

Καλό βράδυ θα σου ευχηθώ ..να σαι καλά !!!

Sunshine είπε...

Να το χαίρεσαι το σκυλάκο σου! Σου κρατάει καλή παρέα από ότι φαίνεται!

Είχα και εγώ ένα καλό φιλαράκο, τον Άρη. Αλλά χάθηκε υπό μυστηριώδεις συνθήκες πριν από κάνα δυο χρόνια :( Απλός "πήγε για τσιγάρα" και δε γύρισε... :'(

b|a|s|n\i/a είπε...

κι όμως ξεχωρίζουν χρώματα. (έτσι έχω διαβάσει τουλάχιστον). τα βασικά κόκκινο, μπλε, πράσινο, κίτρινο. όχι έντονα όπως οι άνθρωποι. σαν ασπρόμαυρη ταινία επιχρωματισμένη.
καλημέρα σου.

Appelsinpigen είπε...

Το Κορίτσι με τα πορτοκάλια είναι μεγάλο λογοτεχνικό κεφάλαιο για μένα.
Ίσως απ τα πιο αγαπημένα βιβλία μου...

και μονίμως δανεισμένο σε κάποιο φίλο ή φίλη :)
για να μεταλαμπαδεύεται η γνώση !!!

είμαστε σε δύσκολη περίοδο, Κρυε...
όχι απαραίτητα άσχημη, αλλά δύσκολη και διαφορετική...
οπότε κάνω προσπάθειες να "θεραπεύω" το αρνητικό, να ναι καλά τα αδέσποτα του δρόμου, οι φίλοι, οι βόλτες...

τις καλημέρες μου :)

Appelsinpigen είπε...

Κατερινάκι, στη φάση που είμαι, μόνο ο σκυλάκος μου έλειπε...

το σκυλάκι στις φωτογραφίες δεν ειναι δικο μου, αλλα ενας Αλήτης του δρόμου που ξέρει να κρατάει καλή παρέα...αν ο Αλήτης ήταν δικός μου, θα γκρίνιαζε που λείπω όλη μερα απ το σπίτι και δεν τον παίρνω μαζί μου...:(

κρίμα για το δικό σου σκυλάκι... :(

Appelsinpigen είπε...

Καλημέρα Βασίλη!!

Ωστε βλέπουν χρώματα!?!

τότε απλά έχει μια "προτίμηση" στο κόκκινο ...

Ανώνυμος είπε...

Ψάχνουμε ανθρώπους! ..Κάποιους στο φως...κάποιους στο σκοτάδι..καμιά φορά δεν τους βλέπουμε, μα είναι εκεί..άλλες φορές δε θέλουν να βρεθούν...
Εμείς όμως, θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε!

Καλή σου μέρα..(αν και σκοτεινή για την πόλη μας)!

pandora είπε...

φοβερή γραφή... είναι το πρώτο που θα σταθώ...

το flying bag (ή plastic bag ) μου το χες στείλει πρίν από κανα - δυο χρόνια, κ μου χει μείνει πάρα πολύ η μελωδία του στο μυαλό μου...

η ατμόσφαιρα που έφτιαξες στην ανάρτηση αυτή είναι μοναδική... όσο και οι φωτογραφίες του "Αλήτη"
(όλοι οι αλήτες των δρόμων είναι διαφορετικοί μεταξύ τους)

κι άσε τα άχρηστα ρολόγια να χτυπούν... πάντα κάποια εικόνα γεμίζει τις στιγμές τους...

ΥΓ Αφιερωμένη η επόμενή μου ανάρτηση...

Appelsinpigen είπε...

new-girl-on-the-blog,

ψάχνουμε, αλλά δε βρίσκουμε.
βρίσκαμε κάποτε, αλλά όχι τώρα πια...

με την ελπίδα ότι θα ξαναβρούμε κάποιους στα φώτα της μερας...

καλο βραδυ!

Appelsinpigen είπε...

Ευχαριστώ Ηλιάνα!!

Ειναι μαγικη η σκηνη αυτη της ταινιας... με τη μουσικη, το φωτισμο και τη ληψη των δυο πρωταγωνιστων... ωραια ταινια...


Όσο για τον Αλήτη, δεν τον ξαναείδα να γυρνάει στην περιοχή. Μπορεί αυτός να βρήκε κάτι στα φώτα της πόλης...
ίσως και οχι.

επίσης πρέπει να δοθούν και εύσημα στον Wise και το μαγικό λεωφορείο 14. γιατί εκείνη την αργοπορία επωφελήθηκα για να τραβήξω τις φωτογραφίες και να σκεφτώ κάποια πράγματα :)

Poet είπε...

Δεν βρίσκει μόνον εκείνος που κουράστηκε να ψάχνει. Είμαι βέβαιος ότι θα συναντήσεις αυτόν ή αυτούς που αναζητάς, καλό μου ξωτικό. Στο φως ή στο σκοτάδι. Είναι μια νομοτέλεια της ζωής αυτή. Και μια ευχή δική μου για σένα.

zekia είπε...

Είναι απο τα καλύτερα ποστ που έχω διαβάσει αυτό..
είναι ο τρόπος που γράφεις, και οι φωτογραφίες, με έβαλες μέσα στη σκηνή κανονικά.
Ο Αλήτης μου θύμισε κάτι καταπληκτικά σκυλιά που συναντάω συνήθως στην Αριστοτέλους, τα οποία περιμένουν κανονικά με τους πεζούς στη διάβαση να ανάψει πράσινο και μετά περνάνε απέναντι. Επίσης οι φωτογραφίες του Αλήτη είναι τόσο χαρούμενα θλιμένες...
Τέλος η πρώτη φωτογραφία είναι μια πολύ γνώριμη εικόνα για μένα, γιατί έχουμε ίδια παπούτσια!
Μαγευτικό ποστ.
Μπράβο σου. Να σαι καλά:)

A.G.Selena είπε...

Σσσσσσσσσς!!!

Appelsinpigen είπε...

Μακάρι Ποιητή...

ευχομαι κι εγω την αιωνια ευχη των αισιοδοξων, μιας κι εμενα μου λειπει αυτο το στοιχειο:

"Όλα θα πάνε καλά ..."

Μεχρι τοτε θα ψαχνουμε στα φωτα της πόλης. της όποιας πόλης. και το υποιου δρόμου . . .

μεχρις ότου...

roadartist είπε...

Τι όμορφες εικόνες.. κόλλησα :)

Καλημερούδια σου :)

Vaso Mprataki είπε...

Με ταξίδεψες ...
στους δρόμους της θεσσαλονίκης ...
όμορφη ανάρτηση !!
όσο για τον αλήτη καλά που δεν είδε την ανάρτηση σου η κόρη μου που κοιμάται και ξυπνά με το όνειρο να αποκτήσει ένα σκυλάκι ...
Να περνάς καλά
Σου εύχομαι ένα όμορφο πρωινό κυριακής!

Appelsinpigen είπε...

Σ ευχαριστώ, Ζέκια...

είδες?
εχουμε και ιδια παπουτσια :)

αυτα τα σκυλάκια στους δρόμους είναι απίστευτα μερικές φορές.
το συγκεκριμένο είχε απίστευτο βλέμμα.

εκεινη την ώρα μου φαινόταν πώς μόνο ο σκύλος με καταλαβαινε...

μακαρι όλα να πάνε καλα....

καλό απόγευμα σου εύχομαι...

Appelsinpigen είπε...

Selena,

Χαιρομαι που πέρασες από δω !!

καλό απόγευμα και σε σένα :) :)

Appelsinpigen είπε...

Roadartist,

να φανταστείς ότι αυτό τον καιρό τραβάω μόνο με κινητό.

η μηχανή μου πήγε διακοπές χωρίς την άδειά μου, αλλά θα την επαναπατρίσω, που θα μου πάει!!!

να σαι καλάαα!!!

Appelsinpigen είπε...

Vaso,

γιατι να μην πάρεις σκυλάκι στη μικρή? ειδικα αν βολευει το σπιτι...

μακάρι να μπορούσα να έχω ενα απ αυτα σπίτι μου, αλλά δύσκολα να το βάλεις σε διαμέρισμα...

αυτο τον καιρο ειναι ομορφη η θεσσαλονικη, μυριζει επερχόμενο κρύο.
μ αρέσει πολύ που ακόμη μπορείς να χρονοτριβείς σ ενα παγκάκι χωρίς να κρυώνεις ιδιαιτερα...


καλο απόγευμα :)