Κυριακή, Μαΐου 03, 2009

Ιστορία σε 7 πράξεις

-Ρίχνω πάνω σου -κατά λάθος- μια κανάτα με νερό. Ζητάω συγγνώμη κι εσύ ήδη από μέσα σου με βρίζεις συγκρατημένα. Υπάρχει, όμως, και το αινιγματικό σου χαμόγελο. Σφίγγουμε τα χέρια λίγη ώρα παραπάνω απ' όσο πρέπει. Είναι προφανές ότι χαιρόμαστε και οι δύο για τη γνωριμία. Θα σε ξαναδώ άραγε, Τζοκόντα;



-Αλητεύουμε παρέα μέχρι τα χαράματα... Στο δικό μας κόσμο δεν υπάρχουν ρολόγια! Μετράμε αστέρια. Χαζεύουμε με τις ώρες τη θάλασσα. Σφυρίζεις. Σου μιλάω για σινεμά. Μου μιλάς για μουσική. Μ' αγκαλιάζεις σφιχτά γύρω απ' τη μέση. Φιλάς ωραία. Μαλακά χείλη.




-Άλλαξα φιλμ στη φωτογραφική μου μηχανή. Τώρα σε αποτυπώνω σε ασπρόμαυρο φιλμ. Το βλέμμα σου γίνεται πιο κινηματογραφικό. Μου γράφεις στίχους. Σε φωτογραφίζω όταν δε βλέπεις. Φυσικότητα. Κοιμόμαστε αγκαλιά. Μπερδεύονται τα μαλλιά μας. Σε ζωγραφίζω. Κρεμάω την αφίσα της Amelie πάνω απ' το κρεβάτι σου.



-Έρχεσαι σπίτι μου με την κιθάρα σου. Ακούω τις συγχορδίες σου. Μετά στήνουμε έναν εικονικό καυγά. Φωνάζεις. Γουστάρουμε κι οι δυο μας τον καυγά. Ένταση. Μ' αγκαλιάζεις και ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια. Κυλιέμαι στο πάτωμα. Κυλιέσαι στο πάτωμα. Κυλιόμαστε στο πάτωμα. Φωνάζω.



-Ο Έλιοτ έχει κάνει λάθος. Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας ο σκληρός. Είσαι αόριστα μακριά. Δεν αντέχω να βρίσκομαι άλλο με την πλάτη στον τοίχο. Εκεί με στριμώχνει η προσωποποιημένη σκέψη σου. Με πιέζει επίμονα με το δείκτη της στον ώμο μου. Φεύγουμε κι οι δυο. Αρχίζω και ξεχνάω...Ξεχνάω...Ξεχνάω;



-Κάποιες νύχτες μένω μόνη σπίτι. Βάζω ένα ποτήρι κρασί. Χαμηλώνω τα φώτα. Μουσική στο βάθος να δίνει χρώμα. Βασικός φωτισμός δωματίου: τα φώτα του δρόμου. Αποτέλεσμα: μπλε φωτισμός. Σαν πλάνο ταινίας του David Lynch.
Και κάπου εκεί εμφανίζεσαι εσύ. Στο λευκό τοίχο μου, γίνεσαι ταινία.



-Τα χρώματα έχουν στεγνώσει εδώ και καιρό. Κι όμως, τίποτε δεν έχει ξεθωριάσει. Συγκρατώ μόνο μια ιδέα από σένα, ένα ξεχασμένο χαμόγελο, μια ανεπαίσθητη κίνηση των δακτύλων σου. Άλλοτε πάλι, η στακάτη βαθιά φωνή σου ηχεί αναλλοίωτη στ' αυτιά μου. Στ' αλήθεια έχεις πολύ ωραία φωνή...Κάπου στο βάθος του μυαλού μου μένεις κι εσύ. Με κατοικείς. Αλλά το ξέρουμε μόνο οι δυο μας. Όλοι εξαιρούνται απ' αυτό το μυστικό. Omertà.

23 σχόλια:

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Omerta!!

Μαφιοζάκι μου, δεν θέλω να σχολιάσω...
Να είσαι καλά!
Όμορφο όμως, πολύ.

Appelsinpigen είπε...

Καναρίνι!!!!

Πού χάθηκες εσυυυ??

Έπιανες το Μάη?
Καλό σου μήνα!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Επιτελους κατι ελευθερο. Μπραβο :)

Stelios M. είπε...

Δένεις τις λέξεις όμορφα με εικόνες. Παίζεις με ήχους.. Τελικά, προσωποποιείς την ποίηση των ...πέντε αισθήσεων.

Την καλημέρα μου,

Στέλιος

Shattered Words είπε...

Πάρα πολύ...μου άρεσε!!
Υπέροχο...με συνεπήρε!!!

Πολλά φιλάκια!!! :)

Σταλαγματιά είπε...

Πολύ όμορφος συνδυασμός σκέψεων και εικόνες και μελωδίας.
Με κράτησε ενώ μπήκα βιαστικά.
Μου άρεσε πολύ!

Καλό σου μήνα

Leviathan είπε...

mas gemises me iperoxes eikones!!kalispera!!!kali evdomada!

b|a|s|n\i/a είπε...

χαμογέλασα και ονειρεύτηκα περισσότερο. στην τρίτη. στην έκτη. πράξη. μα κυρίως στην όλη. ιστορία.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

KAT AΡΧΗΝ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΓΡΑΨΕΣ.

pandora είπε...

Είμαστε soul mates
Εικόνες και ιστορίες...

φιλακια !
ααα... και να προσέχεις τις προβολές των ταινιών ! ακομη και στους τοίχους !
Κρύβουν παγίδες baby !

φιλάκια πολλά !! ***

Appelsinpigen είπε...

την ελευθερία ψάχνω, ανώνυμε φίλε...
την ελεύθερη ρέουσα έκφραση...

σ' ευχαριστώ πολύ... :)

Appelsinpigen είπε...

Καλό σου βράδυ Στέλιο...

Είπαμε, πως η πολλή σχολή θα μας τρελάνει γι αυτό πρέπει να εκφραζόμαστε με όποιο τρόπο μπορούμε...

να σαι καλα!

καλό σου βράδυυ!!

Appelsinpigen είπε...

Ευχαριστώ πολύ Νίκο!

Περιμένω για το πότε θα αναρτήσεις το επόμενο υπέροχο τραγούδι!!!

Καλο βράδυυυ!!!

Appelsinpigen είπε...

Αναστασία,

χαίρομαι που σε κράτησε όπως λες!

Πολλά φιλιά, μέχρι να ξαναμυρίσει κανέλα το λουλούδι σου ή μέχρι να ξαναπεράσεις από εδώ...

Appelsinpigen είπε...

Leviathan ,

καλή βδομάδα και σε σένα...!

αφού εγώ σας γέμισα με εικόνες, περιμένω από σένα την ταινία της βδομάδας!!!

καληνύχτα!!

Appelsinpigen είπε...

b|a|s|n\i/a,

κι εγώ χαμογελάω μ αυτό που γράφεις με το δικό σου -ρυθμικό και στακάτο- τρόπο :)

ίσως να είναι αυτή η ουσία μετά από μια τέτοια ιστορία... να μπορείς να χαμογελάς όταν την αναλογίζεσαι. να κατοικεί ο άλλος μέσα σου, ακόμη κι αν το ξέρετε μόνο εσείς οι δύο...

ομερτά λοιπόν :)

και καλό βράδυυυυ!!!

Appelsinpigen είπε...

Σκρουτζάκο!!!

Καλό μήνα και σε σένα!

Έτσι είναι η Άνοιξη! Μας μαγεύει και γράφουμε, μας μαγεύει να γράφουμε!

φιλιάαα

Appelsinpigen είπε...

Πανδωράκι, εγώ δεν έχω λευκό τοίχο... ;)

είχα κάποτε, βέβαια. όλοι έχουμε ένα λευκό τοίχο για προβολές.

και μια και αναφέρθηκε η λέξη, η προβολή της Τετάρτης θα γίνει για ακόμη μια φορά, στο γνωστό καταγώγι ;)

κοίτα να μην προδώσεις πάλι, κατά το συνήθειό σου :P (just kiddin babe)

πάω να πέσωωω
καλήνύχταααααααα

Άστρια είπε...

Καλώς σε βρήκα christine,

Ονειρικό αυτό το post!

Φεύγοντας παίρνω μαζί μου μία ομπρέλλα που γράφει:
"Στο δικό μας κόσμο δεν υπάρχουν ρολόγια! Μετράμε αστέρια. Χαζεύουμε με τις ώρες τη θάλασσα."

Καληνύχτα:))

Appelsinpigen είπε...

Άστρια,

καλώς ήρθες!

θα τα λέμε από δω κ πέρα!!!

κι από ομπρέλες...?
όσες θέλεις!!!

maya είπε...

Εκεί με στριμώχνει η προσωποποιημένη σκέψη σου.έγραψες !

όλο έντονα κινηματογραφικό
αλλά τόσο ζωντανό ...
αισθήσεις δυνατές και χρώματα ...



θα σε διαβάζω .
χάρηκα που ήρθα :)))))

καλημέρα

zekia είπε...

σαν σκηνές απο ταινία, πολύ όμορφα..

Appelsinpigen είπε...

Καλώς ήρθες, Μάγια!

σου το είπα, θα τα λέμε!! ;)

@zekia,

είναι τόση η αγάπη για το σινεμά, που μαλλον επηρεάζομαι. πολύ!

:)