Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης...

For old times' sake . . .

Η νύχτα μεγαλώνει . . . δίχτυα στο φως απλώνει . . .

στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
μουσική - ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός


Ένας μικρός Σεπτέμβρης, βάζει τα κλάματα
που στο σχολειό τον πάνε, να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα, με τ' άστρα τ' ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου
Πρωτάκι σκολιαρούδι του κλέβουν το τραγούδι

Ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του
σωστό παλικαράκι τρυγάει τ' αμπέλι του
στα Σπάτα ληνοβάτης στο Κορωπί γαμπρός
να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος
Φυσάει ο απηλιώτης κι ο ζέφυρος της νιότης

Ένας παλιός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος
καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος
το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της ροδιάς
κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς

Η νύχτα μεγαλώνει δίχτυα στο φως απλώνει

Lonely Games: Κι όμως είναι ακόμη εδώ...

Οι σκέψεις μου για το χωριό μου, τον Κόμανο Πτολεμαϊδας, τη μεταφορά του απ' τη "μαμά" ΔΕΗ για την εξόρυξη λιγνίτη και την έναρξη κατεδάφισης άρχισαν κάπου εδώ, πριν κάποιους μήνες...Τα συναισθήματα τώρα, είναι πάνω κάτω τα ίδια, με τη μόνη διαφορά ότι ο Αγγελόπουλος ίσως να επιλέξει το χωριό για να κάνει γυρίσματα για την επόμενη ταινία του, γιατί, πράγμα περίεργο, το χωριό υπάρχει ακόμη...!

Πριν λίγο καιρό ένας φίλος μου που δούλεψε σε ολιγόμηνα προγράμματα της ΔΕΗ με ενημέρωσε ότι τα κοιτάσματα δεν ήταν αυτό που περίμεναν. Για την κακή ποιότητα του λιγνίτη της περιοχής γνώριζα, αλλά απ' ότι κατάλαβα τώρα το ζήτημα αφορούσε ποσότητα. Παίζοντας με τη στεναχώρια μου, μου είπε: "Τσάμπα το έσκαψαν..."

Τώρα πια αρκούμαι στο να το βλέπω από μακριά, καθώς ο νέος δρόμος Κοζάνης - Πτολεμαϊδας έχει κατασκευαστεί ψηλά κι έτσι έχω την εποπτεία της περιοχής. Έχει απομείνει ένα λόφος χωριού να μας θυμίζει αυτό που υπήρχε εκεί κάποτε. Αυτό που δεν υπάρχει πια.

Ματιά στο παρελθόν αποτελεί μια επίσκεψη στο GoogleEarth, που εδώ και αρκετό καιρό δεν έχει ανανεώσει την εικόνα απ' το δορυφόρο. Φαίνεται το εξής:



Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της εικόνας δεν υφίσταται πια...
Έχει μεταμορφωθεί σε ορυχείο.

Σε μια απ' τις "βόλτες" μου στο GoogleEarth είδα, λοιπόν, φωτογραφικό υλικό από την περιοχή. Υπήρχαν, επομένως, άτομα που έκαναν αυτό που εγώ δε θα τολμούσα να κάνω ποτέ, να φωτογραφίσουν μια τέτοια περιοχή. Δύσκολο να αντέξεις να τη φωτογραφίσεις αν έχεις τέτοιου είδους δέσιμο όπως το δικό μου...

Βλέποντας τις φωτογραφίες που είχαν αναρτηθεί ξεχώρισα αυτές που τράβηξε η Κατερίνα (ο λογαριασμός της στο Panoramio είναι kate-greece), όχι μόνο γιατί ήταν εξαιρετικές, αλλά και γιατί έτυχε ένα απ' τα σπίτια που φωτογράφισε να είναι του θείου μου. Το κατάλαβα αμέσως, παρά το αλλαγμένο σκηνικό, επικοινώνησα μαζί της και μου επέτρεψε να ανεβάσω τις φωτογραφίες και εδώ. Η Κατερίνα πριν λίγες μέρες ξεκίνησε το δικό της blog και ήδη έχει αρχίσει να ανεβάζει μερικές απ' τις εξαιρετικές φωτογραφίες που έχει τραβήξει κατα καιρούς! Αξίζει τον κόπο! Το blog της είναι το mydokikate.

lonely games


Last Home

...walking...

...

Άγιος Νικόλαος

Τέλος, άλλες δύο φωτογραφίες είναι του χρήστη Klitson και πάλι από το Panoramio:

Υπεύθυνη Δήλωση

Μία φορά ακόμη να περάσει κάτω απ' το σπίτι το βαν με τη ντουντούκα που διαφημίζει "πράσινες" ομιλίες στην περιοχή, με background το κλασικό -πλέον- ΠαΣοΚικό χιτάκι για έναν μεθυσμένο Ήλιο απ' τα κλαπατζίμπαλα και τις καλημέρες θα αυτοπυρποληθώ και θα πέσω απ' το μπαλκόνι.

Και σας βεβαιώνω, δεν είναι καθόλου χαμηλά το μπαλκόνι.

Σε αντίθεση με το προεκλογικό επίπεδο των ημερών.

Φθινόπωρο στη Θεσσαλονίκη

...last call...

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Μανόλη που μας χάρισε την παραπάνω φωτογραφία της Παραλίας...



Τις υπόλοιπες τις τράβηξα στη Νέα Παραλία...

Νοσταλγία

Το έχουν οι Σεπτέμβρηδες μου φαίνεται.
Αλλάζει ο καιρός.
Βροχές.
Η μέρα μικραίνει.
Φυσάει.
Κάτι μέσα μου αλλάζει.
Τα βράδια δε με χωράει το σπίτι.
Δεν αντέχω να κάθομαι με μόνη παρέα το Λύκο, το γάτο μου.
Είμαστε στ' αλήθεια ταιριαστοί.
Ο Πέτρος κι ο Λύκος.
Όταν είμαστε οι δυο μας στο σπίτι νομίζω ότι ακούω ξανά τη γνωστή μουσική του Σεργκέι Προκόφιεφ.
Όπως τότε που ήμουν μικρός και μου την έβαζε η μάνα μου στο σπίτι μας.

Παρακάτω το animated film του 2006 (σε 4 μέρη) με την ιστορία και τη μουσική που τόσο όμορφα έγραψε και συνέθεσε ο Προκόφιεφ, σε διασκευή. Το αρχικό έργο προέβλεπε και αφηγητή και η κανονική ιστορία είναι κάπως διαφορετική, παρόλα αυτά εξακολουθεί να είναι πολύ καλό και απ' όσο ξέρω βραβευμένο :

Pluvius Aestivus, seems to last for ages . . .

Σε λίγο θ' αρχίσουν οι βροχές . . .



Always stays the same, nothing ever changes,
English summer rain seems to last for ages.
Always stays the same, nothing ever changes,
English summer rain seems to last for ages.

I'm in the basement, you're in the sky,
I'm in the basement baby, drop on by.
I'm in the basement, you're in the sky,
I'm in the basement baby, drop on by.

Hold your breath and count to ten,
And fall apart and start again,
Hold your breath and count to ten,
Start again, start again...
Hold your breath and count your step,
And fall apart and start again,
Start again...

Κάθε Σεπτέμβρη...

Κλειδώνω εκείνο το παρόν
στο πιο αγαπημένο συρτάρι μου
- του χρόνου πάλι...
πρέπει ν' ανανεώνω την ανάμνησή σου,
να μη μου τη φάει ο σκώρος...

1 Σεπτεμβρίου κάθε Σεπτέμβρη

Άγρια των Άστρων Μουσική...

Χτυπήματα στην πόρτα.
Επισκέπτες.
Μαζί τους ο Γιάννης.
Σαξόφωνο, τρομπέτα, τρομπόνι.
Βιολί, τσέλο, κοντραμπάσο.
Τύμπανα και ντραμς.
Κιθάρα. Ηλεκτρική και Ακουστική.
Φωνές παράξενα οικείες.
Όλη η παλιοπαρέα και ο μπαγλαμάς...
Στο φως του φεγγαριού.
Κάτω απ' την Άγρια των Άστρων Μουσική...

Απ' τις πιο όμορφες συναυλίες που παρακολούθησα τελευταία ήταν η χτεσινή του Γιάννη Αγγελάκα με τους Επισκέπτες στο υπαίθριο θέατρο της Κοζάνης.

Εξαιρετικοί μουσικά όλοι τους. Το μπαγλαμαδάκι γίνεται η νέα ηλεκτρική κιθάρα, παντρεύονται διαφορετικές μουσικές, μετουσιώνονται σε έναν ήχο ιδιαίτερο, που δε μοιάζει με κανέναν άλλο. Ακόμη και το σκηνικό που χρησιμοποίησαν πανέμορφο, με ιδιαίτερα επιλεγμένα βίντεο να προβάλλονται πίσω απ' τους μουσικούς, κατάλληλα ταιριασμένα με το κάθε τραγούδι.

Ο Γιάννης Αγγελάκας ήταν, είναι και παραμένει εξαιρετικός καλλιτέχνης. Δεν μπορώ παρά να τον θαυμάζω κάθε φορά που τον ακούω. Η μουσική του πορεία τελευταία με τους Επισκέπτες έχει προσφέρει κάτι το τόσο ξεχωριστό στην ελληνική μουσική σκηνή. Κάτι αυθεντικό.

Αυτό που είδαμε χτες ήταν ένα καλλιτέχνημα.
Πολλά συγχαρητήρια σε όλους.

Άγρια των άστρων μουσική
μόλις νυχτώνει με ξυπνάς
Μέσα στην πιο βαθιά σιωπή
έρχεσαι και με τυραννάς

Άγρια των άστρων μουσική
στην ξεχασμένη σου φωτιά
ρίχνονται οι πιο κρυφοί καημοί
ψάχνοντας να 'βρουν γιατρειά

Μ' όσα φύγαν, μ' όσαν έχουν πια χαθεί
μ' ό,τι μέσα μου έχω ως τώρα περισώσει
ξεκινάω κάθε μέρα απ' την αρχή
τα μετράω και περιμένω να νυχτώσει

Άγρια των άστρων μουσική
μόλις νυχτώνει με ξυπνάς
και μ' ένα ξαφνικό φιλί
με καταπίνεις με ρουφάς

Με μεθάς με γελάς με χαϊδεύεις με πονάς
Στην ανύπαρκτη πατρίδα των ονείρων μ' οδηγάς
Με μεθάς με γελάς με χαϊδεύεις με πονάς
Κι όταν φεύγεις το πρωί σαν παιδί με παρατάς

Αγωνία

Περιμένουμε με αγωνία την εξαγγελία των εκλογών.

Το σίγουρο είναι ότι τα δέντρα δε θα μπορέσουν να ψηφίσουν αυτή τη φορά.

Έχουν καεί.