Τρίτη, Ιουλίου 26, 2011
Πέμπτη, Ιουλίου 07, 2011
Το απαγορευμένο κουτί
Ο Γιατρός μου αφαίρεσε τους επιδέσμους και εξέτασε προσεκτικά τους καρπούς των χεριών μου, από την καλή και από την ανάποδη. Τα μάτια του, κρυμμένα πίσω από τα χοντρά γυαλιά του, πρόδιδαν προβληματισμό, ανάμικτο με ανησυχία. Τι να σκεφτόταν άραγε?
- Γιατί το έκανες αυτό?, με ρώτησε ξαφνικά, σε τόνο τελεσίδικο.
- Μα, Γιατρέ, μου είχε τελειώσει το κόκκινο . . .
Ο Γιατρός τελικά με συμβούλεψε άλλη φορά να μην καταφεύγω σε τόσο ακραίες μεθόδους. Με συμβούλεψε ακόμη να ανοίγω το απαγορευμένο κουτί με τα ζωγραφισμένα πορτοκάλια. Η δοσολογία? Όποτε μου τελειώνουν τα χρώματα. Όχι μόνο το κόκκινο. Όλα τα χρώματα.
Ήταν σαν το κουτί της Πανδώρας. Και ο Γιατρός ήταν ο χειρότερος χρόνος. Και ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός.
- Γιατί το έκανες αυτό?, με ρώτησε ξαφνικά, σε τόνο τελεσίδικο.
- Μα, Γιατρέ, μου είχε τελειώσει το κόκκινο . . .
Ο Γιατρός τελικά με συμβούλεψε άλλη φορά να μην καταφεύγω σε τόσο ακραίες μεθόδους. Με συμβούλεψε ακόμη να ανοίγω το απαγορευμένο κουτί με τα ζωγραφισμένα πορτοκάλια. Η δοσολογία? Όποτε μου τελειώνουν τα χρώματα. Όχι μόνο το κόκκινο. Όλα τα χρώματα.
Ήταν σαν το κουτί της Πανδώρας. Και ο Γιατρός ήταν ο χειρότερος χρόνος. Και ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός.
Δείκτης Ξωτικής Πυξίδας:
λέξεις
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)