Τρίτη, Σεπτεμβρίου 13, 2016

Acid Rain

Άλλο ένα μοναχικό βράδυ, από κείνα που τα γουστάρεις τρελά και δε θες να σ' ενοχλεί κανείς.
Το ακούω τυχαία, μετό το Paradise Circus από Massive Attack. Και κολλάω. Και κολλάει κι αυτό. Γιατί σκάλωσε το autoplay και το κομμάτι ακούστηκε σερί για κανα μισάωρο. Το κορυφαίο? Ότι η αρχή και το τέλος συνδέονται. Σα να παίζει σε μια ατέρμονη λούπα.

Το κόλλημα του μήνα, λοιπόν. Κι ας κολλάει με κρύο καιρό. Κι ας χτυπάει 30άρια το τρελό λονδρέζικο φθινόπωρο. Στραβά το καπέλο. Όπως λέει και η προπονήτριά μου, εδώ πέρα ο καιρός έχει ξεχάσει το πώς γίνεται η ζέστη σωστά, γι αυτό τρελαίνεται όταν έρθει η ώρα.


---

Σε μια βδομάδα πάλι Κοπεγχάγη.
Επιτέλους. (και γελάνε και τα μουστάκια μου)

Δεν υπάρχουν σχόλια: