Μες τα κόκκινα της Δύσης του, ανατέλλει...

Τελικά φέτος πρόλαβα να ακούσω αυτό το κομμάτι του Διονύση Σαββόπουλου εγκαίρως!
Γιατί τα τελευταία χρόνια το άκουγα τον Αύγουστο και μελαγχολούσα για το καλοκαίρι που έφευγε...
Τώρα μπορώ να χαμογελάω για το καλοκαίρι που ανατέλλει μες τα κόκκινα της Δύσης αυτού του πανέμορφου φεγγαριού...

Καλοκαίρι
η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει
καλοκαίρι
καρεκλάκια πετονιές μες στο πανέρι
μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει
καλοκαίρι
πλάι στα μέγαρα στις τέντες με τ' αγέρι
καλοκαίρι
με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει
την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι
την κοψιά μιας προτομής μέσ' το παρτέρι
καλοκαίρι
μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη

Καλοκαίρι
με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι
καλοκαίρι
καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει
στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι
καλοκαίρι
με τον κούκο μες στα πεύκα και στ' αμπέλι
καλοκαίρι
στόμα υγρό μικροί λαγόνες καλοκαίρι
με τη φέτα το καρπούζι στο 'να χέρι
με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι
καλοκαίρι
λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι

Καλοκαίρι
του σκυμμένου θεριστή τού τυφλοχέρη
καλοκαίρι
με βαριά μοτοσικλέτα μες τα σκέλη
τους φακούς του ανάβει μέρα μεσημέρι
καλοκαίρι
όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι
καλοκαίρι
με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι
φαλακροί μες στις σακούλες μας σαν γέροι
εκεινού με τ' άσπρο κράνος που μας ξέρει
καλοκαίρι
μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι

Καλοκαίρι
στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη
αλλά εν τέλει
με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι
την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει
καλοκαίρι
στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει
καλοκαίρι
τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει
μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι
στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι
καλοκαίρι
μες στα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει

[...]
και τελικά σκέφτομαι πως δε χρειάζονται και πολλά για να είναι κανείς ευτυχισμένος.

στήνω την καρέκλα του σκηνοθέτη στο μπαλκόνι.
με τυλίγει η υπέροχη δροσιά του φετινού καλοκαιριού.
καθίζω το λάπτοπ σε μια καρέκλα για μουσική παρέα.
ανάβω το κεράκι-κολοκύθα.
το γαρυφαλλάκι μου μυρίζει ωραία.
χαίρομαι αόριστα.
χαζεύω και το φεγγαράκι.
ανοίγει δρόμο ανάμεσα σε ηλιακούς θερμοσίφωνες και στοιχεία κεραιών.
κοκκινίζει.
απ' την πολλή προσπάθεια θα' ναι...
στο βάθος η θάλασσα.
είναι ωραία...