Χρώματα άνοιξη βόλτα στον ήλιο
στη θάλασσα παρέα μ' έναν φίλο
σε γνώρισα σε γνώρισα
Χάδια ανέμελα πάνω στην άμμο
ζωγράφισες ένα αεροπλάνο και
γέλασες γέλασες
Δε θυμάμαι αν στο είχα πει
μα σ' αγαπούσα
πίσω απ' το φεγγάρι είχα κρυφτεί
και σε κοιτούσα
Δε θυμάμαι αν στο είχα πει
μα κάθε βράδυ
τ' άστρα πέφταν πάνω μου βροχή
μ' ένα σου χάδι
Βούτηξα με μια κιθάρα
στο διάστημα τα πρωτα τσιγάρα
με φίλησες με φίλησες
καράβια ακυβέρνητα τα κορμιά μας
αντίδοτα στην ερημια μας
αστρόπλοια αστρόπλοια
Δε θυμάμαι αν στο είχα πει
μα σ' αγαπούσα
πίσω απ' το φεγγάρι είχα κρυφτεί
και σε κοιτούσα
Δε θυμάμαι αν στο είχα πει
μα κάθε βράδυ
τ' άστρα πέφταν πάνω μου βροχή
μ' ένα σου χάδι
[...]
Κάνει ζέστη, ζέστη.
Φυσάει. Φυσάει λίβας.
Διαβάζω.
Στο γραφείο.
Οκλαδόν.
Στο πάτωμα.
Στον καναπέ.
Πριν κοιμηθώ.
Στο μπαλκόνι.
Στη βιβλιοθήκη.
Σε ορθή γωνία.
Διάλειμμα.
Ξαναβρίσκω τις σκέψεις μου και ψιλοκουβεντιάζουμε.
Για έντεκα λεπτά.
Βάζω λίγη μουσική.
Και μετά γράφω ένα γράμμα με άγνωστο παραλήπτη.
Χρίζω το λίβα ταχυδρόμο.
Ελπίζω να τον βρει.
Κάνει ζέστη, ζέστη.
Φυσάει. Φυσάει λίβας.
Διαβάζω.
Στο γραφείο.
Οκλαδόν.
Στο πάτωμα.
Στον καναπέ.
Πριν κοιμηθώ.
Στο μπαλκόνι.
Στη βιβλιοθήκη.
Σε ορθή γωνία.
Διάλειμμα.
Ξαναβρίσκω τις σκέψεις μου και ψιλοκουβεντιάζουμε.
Για έντεκα λεπτά.
Βάζω λίγη μουσική.
Και μετά γράφω ένα γράμμα με άγνωστο παραλήπτη.
Χρίζω το λίβα ταχυδρόμο.
Ελπίζω να τον βρει.
10 σχόλια:
Κι όμως το φεγγάρι μας κάνει παρέα τα βράδια εκείνα που τίποτε άλλο δεν έχουμε γύρω μας….και ίσως είναι η μοναδική παρέα που δεν θα θελα να χάσω ποτέ !!
Πολύ όμορφο τραγούδι διάλεξες να συντροφεύει τις σκέψεις σου!
...ένα αεροπλάνο...
:)
:'(
συγκίνηση :)
---αααα μπγιορκ,
κ μενα με συγκινεί πολύ :)
αλλά δίνει από κεινη την ωραία συγκίνηση.
---BluElephant,
καλως ήρθες!! :)
---Αναστασια,
να φανταστεις χτες το βραδυ, λιγο πριν κοιμηθω, βγηκα λιγο στο μπαλκονι να ελεγξω αν το φεγγαρι εινια στη θεση του :)
όσο για το τραγουδι, παλιο και καλο :)
μερικα πραγματα δεν ξεχνιουνται! κι αυτο μου αφηνει μια όμροφη αίσθηση ...καλοκαιριού :)
"Για έντεκα λεπτά..." Η μόνη πρότασή σου που δε μου δίνει εικόνα. Αλλάζει όλο το κείμενό σου. Το προσγειώνει στο τσακ πριν του τελειώσουν τα καύσιμα. Ωραίο. Μου άρεσε.
--- Προβατο-και-οχι-αρνι,
Οι ανθρωποι σκέφτονται διαρκώς, αλλά είναι στιγμες, οπως οι εξεταστικες περιοδοι, που οι ρεμβασμοι γινονται με το χρονομετρο.
Οποτε μετά, χρειάζεσαι αμεση προσγειωση, χωρις εικόνες, για να μπορεις να διαβασεις ξανα, στο λεωφορειο, στο γραφειο, μπρούμυτα, ανασκελα. . .
:)
καλως ηρθες κι εσυυ!!
'Ομορφο το τραγούδι....
Κάπως έτσι μου αρέσει και εμένα πολλές φορές να περνώ τα βράδια μου...
όμορφη μουσική,το φεγγάρι και μια κόλλα λευκό χαρτί για να γράφω...
Τώρα το καλοκαίρι τα βράδια είναι υπέροχα...
καλό απόγευμα!
Κι αν κάποτε τα ταξίδια, τα όνειρα και οι ομπρέλες σου καταλήξουν μπροστά στο πλυντήριο και τον νεροχύτη, φρόντισε να διατηρήσεις μέσα σου ακέραιο το ξωτικό. Είναι κάτι σαν την τελική κρίση. Την τελική απόδειξη της γνησιότητας του μετάλλου.
.. αυτό ήταν πραγματικό διάλειμμα, μαγικό όπως ταιριάζει σε ένα ξωτικό:)
Καλή δύναμη και επιτυχία στις εξετάσεις σου..
Υ.Γ. Αυτό που έγραψε ο Poet να το προσέξεις ιδιαίτερα!
--Βάσω,
τώρα που δρόσισε, τις τελευταίες δυο μέρες δηλαδη, είναι όνειρο να καθομαι στο μπαλκόνι μου, να χαζευω απ τη γωνία τη θάλασσα και να πεταγομαι μεχρι την ταρατσα για εκτενεστερη θέα!!! :)
--Ποιητή, μα στ' αλήθεια το πιστεύεις αυτό για μένα!?
δε θα ηθελα να το αφησω να γίνει ποτέ...και δε θα το αφήσω!
και να κλείσω την ομπρέλα στη ντουλάπα -ή ακόμη χειρότερα σε κάποιο μπαούλο- θα μου παραπονιέται!!!
--Margo,
έτσι πρέπει να είναι τα διαλείμματα. Ουσιαστικά. Γιατί μετά άντε να ξαναβρεις όρεξη να γυρίσεις στη ... μαγεία των εξισώσεων!!
Σωστά μίλησε ο Ποιητής, δεν πρέπει το μέταλλο να πνιγεί στη σκουριά....
Δημοσίευση σχολίου