Πώς τολμάς και νοσταλγείς...?

Το παρακάτω κείμενο ανήκει στη συλλογή στίχων και κειμένων "Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε;" του Γιάννη Αγγελάκα.

ΕΞΟΔΟΣ(Είμαι ελαφρύς)

Είμαι ελαφρύς. Πιο ελαφρύς κι από πούπουλο κοκαλιάρη γλάρου. Ελαφρύς σαν το πνεύμα της σαπουνόφουσκας και σαν το χάδι της ευθυμίας. Είμαι ελαφρύς. Ελα­φρύτερος κι από το νυφικό της αράχνης. Ελαφρύς σαν φεγγαρόσκονη και σαν παιδικό χάχανο. Τα ακροδάχτυλα των ποδιών μου εγκαταλείπουν το έδαφος. Φτερωτά φτερά και τουρμπίνες ζαχαρωτά δουλεύουν φουριόζικα μες στην καρδιά μου. Ανηφορίζω ανέμελος και μακάριος την πιο ανηφορική, την πιο θεσπέσια, την πιο εύκολη α­νηφόρα. Καταπίνω τα σύννεφα και χουφτώνω τους αστερισμούς. Χορεύω βαλς με τη Μεγάλη Αρκούδα, παί­ζω κρυφτό με τη Μικρή, σβήνω το Άλφα του Κενταύρου. Κι ύστερα, σαν παραχορτασμένος σκύλος, νωχελικά α­πλώνομαι πάνω στην πλάτη του χάους, ενός καλοσυνάτου βροντόσαυρου που δε σταματά στιγμή να ταξιδεύει, και ε­ κεί κοιμάμαι ανυποψίαστος για το πού θα με βρει η αυγή. Έρχονται στιγμές που βρίσκεις στη ζωή όσα μόνο από το θάνατο μπορούσες να ελπίζεις.

Destroy the spineless
Show me it's real
Wasting our last chance
To come away
Just break a silence
Cause i'm drifting away
Away from you