Κάθε φορά που απ' τη σκέψη μου περνάει η φράση "αγαπημένος Έλληνας ποιητής" δε μπορώ παρά να ταξιδεύω με τον Καββαδία, να σέβομαι τον Καρυωτάκη, να σκέφτομαι τον Ελύτη, να υποβάλλω τα σέβη μου στον Καβάφη, να αντικρύζω αλήθειες της Κικής Δημουλά και της Κατερίνας Γώγου, να ανακαλώ στίχους του Ρίτσου, να θυμάμαι τα Ημερολόγια Καταστρώματος Β' του Σεφέρη, να σουρεαλίζω με τη βοήθεια του Εμπειρίκου και αποκαμωμένη πια, να ανοίγω ένα βιβλίο του Τάσου Λειβαδίτη...
Ένα απειροελάχιστο δείγμα, από όσα σκοπεύω κατά καιρούς να δημοσιεύσω είναι και το παρακάτω, Δημοτικό Α', που στη λίστα με τη μουσική μου, στα δεξιά, το απαγγέλει εξαιρετικά η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη... Δεν υπάρχουν άλλα σχόλια...
Άστρα που μας είδατε αγκαλιασμένους,
γίντε φωτιές και κάφτε την που ξέχασε.
Δρόμοι που περπατήσαμε μαζί,
σφιχτήτε φίδια γύρω απ'τον λαιμό της.
Δέντρα, καλά μου δέντρα ,που ακουμπήσαμε,
γενήτε νεκροκρέβατα να τη ξαπλώσουν.
Χώμα που γείραμε, άρπαξε την,
φεγγάρι που ορκιστήκαμε ,σαβάνωσε την.
Κι εσύ,ήλιε μου, που απ'το ανοιχτό παράθυρο
την έβλεπες στο κρεβάτι μας γυμνή,
πάρε,α,πάρε και τα δικά μου μάτια να της φέγγεις πιο πολύ.
γίντε φωτιές και κάφτε την που ξέχασε.
Δρόμοι που περπατήσαμε μαζί,
σφιχτήτε φίδια γύρω απ'τον λαιμό της.
Δέντρα, καλά μου δέντρα ,που ακουμπήσαμε,
γενήτε νεκροκρέβατα να τη ξαπλώσουν.
Χώμα που γείραμε, άρπαξε την,
φεγγάρι που ορκιστήκαμε ,σαβάνωσε την.
Κι εσύ,ήλιε μου, που απ'το ανοιχτό παράθυρο
την έβλεπες στο κρεβάτι μας γυμνή,
πάρε,α,πάρε και τα δικά μου μάτια να της φέγγεις πιο πολύ.
27 σχόλια:
Όμορφο...πολύ
Καλη σου μέρα
;)
"ΟΙ ΚΙΝΕΖΕΣ έχουν τα ομορφότερα σκέλη που είδα στη ζωή μου. Μια ρόδινη χαραξιά σα λουλούδι που σκάει. Σαν ένα μάτι μισόκλειστο που ονειρεύεται. Η άνθησή του σκαρφαλώνει καθώς ένα στάχυ. Ή σαν αραιό υπογένεια νεαρού μανδαρίνου"
Νίκος Καββαδίας ΛΙ
Υπέρτατος ύμνος από έναν μεγάλο ποιητή.
"Της Σαλονίκης μια φορά
της πρέπει το καράβι
Να μη τολμήσει να τη δείς
ποτέ απ΄τη στεριά"
ΥΓ: ούτε πίσω από τις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, μόνο από την πρύμνη του καραβιού που φεύγει.
Καληνύχτα
παρε τα ματια μου, τι να κανω που μου λειπει ΑΥΤΗ..
ετσι ειναι ο ερωτας, απο την μια εγωιστης κι απο την αλλη γενναιοδωρος..
πολυ ομορφο!!!
όλοι αυτοί οι ποιητές που αναφέρεις Χριστινάκι μου είναι πολύ άξιοι λόγου και μνήμης... δεν υπάρχουν λόγια...
Καλώς το λιμανάκι....
Χαίρομαι που σου αρέσει, κι όπως... υποσχέθηκα είναι ένα δείγμα μόνο απ' τις γενικές προθέσεις μου για μνεία στην ποίηση του Λειβαδίτη...
Scorpiέ, απλά πίσω απ' τις Ομπρέλες έχεις μια διαφορετική αίσθηση. Μέσα απ' αυτές και μέσα από κάθε πτήση κερδίζεις μια διαφορετική οπτική, πολυτιμη για μενα...
Οσο για τη ΛΙ, θυμαμαι ακόμη το πόσο υπέροχη ιστορία ήταν...
Άμεσο αφιέρωμα στον Καββαδία! Θα πάρψ τα βιβλία του κάτω απ το μαξιλάρι μου! Είναι ανάγκη!!
Όπως ακριβώς τα λες Φεγγαράκι μου...
Απ τον υπέρτατο εγωισμό, πίσω στη γενναιοδωρία...
Τι δύναμη κρύβει ο έρωτας...
καψτε την, πνίξτε την... και μετα φωτίστε την...
απιστευτη δυναμη...
Εύη μου,
εδώ θα είμαστε να διαβάζουμε και να θαυμάζουμε παρέα :)
Να σαι καλά... :)
Φιλιααα
με ταξιδεύεις υπέροχα απόψε...μου θύμησες λόγια του Λειβαδίτη και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σου "ας κοιτάξουμε τη ζωή μας με λίγη περισσότερη συμπόνοια μιας και δεν ήταν ποτέ πραγματική" καλή σου νύχτα
Υπέροχο και...απλά αληθινό!!
Δείχνει την ψυχολογία του.."έρωτα" με ένα μοναδικό τρόπο!!
Να είσαι καλά ξωτικούλι!!
μετά από μία τόσο κουραστική μέρα χαλάρωσα με κάτι τόσο μοναδικό κ όμορφο!
σ'ευχαριστώ.
καλή εβδομάδα Christine!
Ταξιδευτή μου :)
το ταξίδι σε εφερε απο εδώ βλέπω...
η επόμενη ανάρτηση σε ποίηση Λειβαδίτη θα είναι αφιερωμένη...
λατρεύω ορισμένους απλούς στίχους του...
σαν αυτόν που έγραψες..
σαν αυτόν:
"Κι ύστερα, όταν κάποιος μπαίνει στη ζωή σου, είναι σα να σου παίρνει μια ακόμη βελόνα γραμμοφώνου, ώσπου τελικά, πρέπει να τραγουδήσεις μόνος σου."
φιλιά....
Ακριβώς, Νίκο...
Αληθινός γι ακόμη μια φορά ο Λειβαδίτης... Ποτέ μου δε θα ξεχάσω την αίσθηση που μου άφησε το βιβλίο "Αυτο το αστέρι είναι για όλους μας" με αφιέρωση στη γυναίκα του, Μαρία.
Κόσμημα της ελληνικής ποίησης...
Κοριτσάκι μου,
μήπως ν αλλάξω τη μουσική?
να χαλαρώσεις κι άλλο?
το σκεφτόμουν αυτές τις μέρες ότι ήδη αρκετό καιρό αντηχούν τα διάφορα σάουντρακ στο Καταγώγι...
Τι λέτε? :)
Καλημέρα Χριστίνα και καλή εβδομάδα.
"πάρε,α,πάρε και τα δικά μου μάτια να της φέγγεις πιο πολύ"
Αυτό να κάνουμε και να το κάνουμε με ανιδιοτέλεια...
iperoxo!!!kai ekpliktiki kai i mousiki pou paizei sto blog sou!kalispera!
Καλως ηρθες στο Καταγωγι μου Leviathan!
Μετα τη δυναμικη μου επισκεψη στο δικό σου blog, χαίρομαι που σ εχουμε εδώ... Ηρθε η ώρα να προστεθεί στην παρέα ένας ακόμη σινεφίλ!!
Πρέπει να την εμπλουτίσω τη λίστα αλλά αυτές τις μέρες δεν έχω καθόλου χρόνο... Να σαι καλά!!!
Αντ' Αυτού, καλή βδομάδα και σε σένα :)
Να περνάς κι εσύ και όλοι σας όμορφα τώρα που άνοιξε ο καιρός και φυσάει ακόμη αυτο το απαλό δροσερό αεράκι κοντά στη θάλασσα!!!
Εγώ αυτή τη στιγμή σκέφτομαι εκείνη που τα μάτια της με φέγγουν πιο πολύ. Και το παράξενο, είναι μάτια θλιμμένα, σκοτεινά και μελαγχολικά.
με μελαγχολει αυτο που εγραψες, Ποιητη...
Μα γιατί, καλό μου ξωτικό; Δεν είναι δικό μου έργο η θλίψη τους. Εγώ συχνά τα κάνω να χαμογελάνε.
Τι πιο ωραίο από τα αγαπημένα μελαγχολικά μάτια όταν χαμογελάνε;
Θέλω,
Να σου ευχηθώ καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!
Να περάσεις όμορφα!
Μ αρεσουν τα μελαγχολικά μάτια Ποιητή... :)
ειναι ομορφο αυτο που λες...
Να σαι παντα καλά, Πρωτόπλαστε...
Μεταφερω τις ευχες στην επόμενη ανάρτηση!!!
Να περάσεις όμορφα!!!
και μένα μου άρεσε πολύ:) Καλημέρα
:)
στα αμεσα αναρτητικα σχεδια κι αλλη ποιηση!!!
καλημέρες!!!!
Δημοσίευση σχολίου