Τετάρτη, Μαρτίου 11, 2009

Nobody, not even the rain, has such small hands...

Αν το σινεμά είναι για μένα μία απ' τις μεγαλύτερες αγάπες της ζωής μου, τότε το καλό σινεμά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας έρωτας διαρκείας! Βλέποντας τόσα χρόνια, τόσες διαφορετικές ταινίες νιώθω σα να μου έχει δοθεί η δυνατότητα να ζήσω πολλές διαφορετικές ζωές... Να ταυτιστώ μ' έναν ήρωα ή μια ηρωίδα και να ζήσω πολλά διαφορετικά πράγματα μέσα απ' αυτούς...Να ταξιδέψω σε άλλους πολιτισμούς, άλλες κουλτούρες με καπετάνιο τον εκάστοτε σκηνοθέτη!

Κάθε ταινία είναι σαν ένα βιβλίο που σου παρουσιάζεται μόνο του, κι εσύ μαθαίνεις απ' αυτό, υπογραμμίζεις τις φράσεις που σου αρέσουν, συγκρατείς στο μυαλό σου εικόνες που σε εντυπωσιάζουν, γοητεύεσαι από μελωδίες, στίχους, ήχους...

Αυτή τη βδομάδα, λοιπόν, αποφάσισα να δω 2-3 ταινίες απ' την πλούσια φιλμογραφία του Woody Allen. Σήμερα, είδα την ταινία "Hannah and her sisters" (για την ακρίβεια τη βλέπω ακόμη γιατί έχω πατήσει ήδη pause) και γοητεύτηκα απ' τους υπέροχους στίχους ενός ποιήματος του E.E.Cummings που ακούγεται μέσα στην ταινία. Δεν είναι υπέροχοι?


nobody, not even the rain, has such small hands

somewhere i have never traveled, gladly beyond
any experience, your eyes have their silence:
in your most frail gesture are things which enclose me,
or which i cannot touch because they are too near

your slightest look easily will unclose me
though i have closed myself as fingers,
you open always petal by petal myself as Spring opens
(touching skilfully, mysteriously) her first rose

or if your wish be to close me, i and
my life will shut very beautifully, suddenly,
as when the heart of this flower imagines
the snow carefully everywhere descending;

nothing which we are to perceive in this world equals
the power of your intense fragility: whose texture
compels me with the colour of its countries,
rendering death and forever with each breathing

(i do not know what it is about you that closes
and opens;only something in me understands
the voice of your eyes is deeper than all roses)
nobody, not even the rain, has such small hands

10 σχόλια:

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

ΥΠΈΡΟΧΟ! ΚΑΛΉ ΣΟΥ ΜΕΡΑ!

Appelsinpigen είπε...

Και όχι μόνο αυτό!!

Η ταινία είναι επίσης πολύ καλή!!!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

"in your most frail gesture are things which enclose me"

τι στίχος...

οι μουσικές που έχεις επιλέξει με ταξιδεύουν.
Νομίζω πως απλά θα κλείσω τα μάτια και θα διαλέξω το δικό μου "μικρό σπίτι στο λιβάδι" να δω.

Ξωτικό μου, καληνύχτα.

Appelsinpigen είπε...

Είναι όντως υπέροχοι οι στίχοι...

Χαιρομαι που σου αρέσει η μουσική... κάθε κομμάτι που έχω βάλει είναι πολύ ξεχωριστό για μένα...

Καλή σου μέρα, Καναρινένια μου!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

KATAΠΛΗΚΤΙΚΟ.
ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΟ Σ/ΚΟ.

Appelsinpigen είπε...

Καλό Σαββατοκύριακο και σε σένα Σκρουτζάκο... :)

aggelika είπε...

καλημέρα..
πραγματικά κι εγώ έτσι αντιμετωπίζω τις ταινίες.. σαν να έχω την δυνατότητα να κάνω όσα δεν μπορώ μέσα από τους χαρακτήρες τους...
το ποίημα υπέροχο!

Shattered Words είπε...

...στίχοι με βαθύ νόημα και ουσία!!

zekia είπε...

Εγώ με τον Γούντυ Άλεν δεν έχω ασχοληθεί για να πω την αλήθεια, όμως το ποίημα είναι πραγματικά όμορφο όπως και τα χαμόγελα της φωτογραφίας επίσης.

Appelsinpigen είπε...

Κάθε φορά που αναφέρω στις φίλες μου τη λέξη Γούντυ Άλλεν, κάθε φορά που είναι να δούμε ταινία μαζί, με κοιτάνε περίεργα!!χιχιχι

Υπάρχουν πολλές ταινίες του, που δεν είναι περίεργες, που είναι μικρά αριστουργήματα... Με μια ιδιαίτερη αδυναμία στο Love and Death (ο Ειρηνοποιός), στο Annie Hall (ο Νευρικός Εραστής) και στο Hollywood Ending(Παίζοντας στα τυφλά).

[Μα γιατί άραγε αλλάζουν τους τίτλους των ταινιών???]

Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον πρέπει να κάνω ένα νέο ποστ γι αυτές τις ταινίες! !!

Χαιρομαι που σου αρεσε το ποίημα! Ακόμη και ο τρόπος που χρησιμοποιείται στην ταινία είναι πολύ όμορφος...Και τα χαμόγελα...αληθινά!!!