Αν δεν το ξέρεις ήδη, ελπίζω να σου αρέσει τόσο όσο και σε μένα...
Γεννήθηκα την Εποχή του Χαλκού
του Κωστή Μοσκώφ
Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού
τώρα
δεν με θυμάται πια κανένας
σκεπάσαν τους βωμούς μου δάφνες και φρύγανα.
Πικραμύγδαλο, συ έρωτά μου,
ήπια τρία βαρέλια ρετσίνα στην Δόμνα
χτες, για να ξεχάσω
ρούφηξα τον Aλιάκμονα, τον σφοδρό Bαρδάρη
- οι λιμναίοι οικισμοί της Θεσσαλίας
μείναν ξεροί για χάρη σου.
Περιμένω τρεις χιλιάδες χρόνια να πεθάνω,
αδύναμος να αποσυντεθώ τόσο που σ' αγαπώ
του Κωστή Μοσκώφ
Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού
τώρα
δεν με θυμάται πια κανένας
σκεπάσαν τους βωμούς μου δάφνες και φρύγανα.
Πικραμύγδαλο, συ έρωτά μου,
ήπια τρία βαρέλια ρετσίνα στην Δόμνα
χτες, για να ξεχάσω
ρούφηξα τον Aλιάκμονα, τον σφοδρό Bαρδάρη
- οι λιμναίοι οικισμοί της Θεσσαλίας
μείναν ξεροί για χάρη σου.
Περιμένω τρεις χιλιάδες χρόνια να πεθάνω,
αδύναμος να αποσυντεθώ τόσο που σ' αγαπώ
6 σχόλια:
καλά και το δικό σου, δεν πάει πίσω...
πολύ δυνατό ποιήμα christine...
ειδικά οι δύο τελευταίοι στίχοι του...
ειδικα οι δυο τελευταιο στιχοι του...
και πάλι συμφωνούμε...
καλό απόγευμα!!
Μόλις τώρα το είδα, ο ασυγχώρητος.
Το ήξερα, μου αρέσει και σε ευχαριστώ πολύ, καλό μου ξωτικό.
Ήξερα βέβαια πολύ καλά και τον Κωστή Μοσκώφ.
Αλήθεια, Ποιητή;
Χαίρομαι που στο ξαναθύμησα!!
Καλό μεσημέριιι!!
Δημοσίευση σχολίου