Ώστε εδώ ήσουν!
Σε βλέπω από μακριά.
Στέκεσαι στη βιτρίνα και κοιτάς τις Fender Strats.
Μπορεί να είναι και Gibson Les Paul, δεν ξέρω από κιθάρες!
Φοράς μαύρα τώρα, γιατί είναι χειμώνας. Η αλήθεια είναι ότι δεν κάνει και τόσο κρύο.
Στρίβεις τσιγάρο μπροστά στη βιτρίνα ενώ μου γνέφεις από μακριά.
Το 'ξερα, jimi, ότι δεν ήταν αλήθεια. Ότι δε θα μπορούσε ποτέ να είναι αλήθεια.
Γιατί είσαι κάφρος, αλλά καλός κάφρος.
Δεν έφυγες ποτέ, απλά έλειψες για λίγα χρόνια.
Πλησιάζω και μου γελάς. Τα μάτια σου κάνουν εκείνη την παιχνιδιάρικη κίνηση. Δεξιά αριστερά, δεξιά αριστερά. 'Σας την έσκασα', λες. 'Ήμουν σίγουρη ρε κωλόπαιδο', σου απαντάω.
Κατάλαβες; Εξαφανίστηκε ο κύριος τόσα χρόνια. Σχεδόν έξι.
Και τώρα γελάει. Δεν είναι αστείο.
Περπατάμε για λίγο πλάι πλάι.
Μου τη λες για άλλη μια φορά που δε χρησιμοποιώ Linux.
Σου ζητάω τσιγάρο -για να συνέλθω- και με κοιτάς αυστηρά. 'Κακές συνήθειες έχεις αποκτήσει', λες ενώ κουνάς το δάχτυλο πως όχι.
Από κάπου ακούγεται το 'rock n'roll' των Zeppelin.
Τραγουδάς και μιμείσαι για άλλη μια φορά τον Robert Plant.
Αν ήμασταν σε πάρτυ στο Τρίγωνο θα μου είχες ξεβιδώσει τα χέρια, είμαι σίγουρη.
- Πάμε για καμιά μπύρα;, ενώ σε τραβάω ανυπόμονα απ' το μανίκι.
- Τι μπύρα; Haig με 2 παγάκια και γραμμή για το Blues Bar, παίζει ένας φοβερός τύπος σήμερα', απαντάς με ένα φιλτράκι στην άκρη των χειλιών σου.
- Ρε jimi, σταμάτα να καπνίζεις!
- Δουλειά σου!
Κατευθυνόμαστε προς Carnaby. Δυο τρεις τύπισσες πιο πέρα ουρλιάζουν πάνω από τα 15ποντα και βγάζουν selfie. Τις κοιτάς χαμογελώντας. Είμαι σίγουρη ότι σκέφτεσαι 'Γαμιέστε!'. Με κοιτάς. Ναι ρε φίλε, συνεννοούμαστε.
Έχεις δίκιο για άλλη μια φορά. Μουσικάρες στο blues bar. Κουβεντιάζεις με μια μορφάρα για αρκετή ώρα. Ο τύπος γύρω στα 65, δίμετρος, ράστα ως τον κώλο και δάχτυλα μπασίστα. Πώς συνδυάζονται όλα αυτά; Μιλάτε παθιασμένα για ένα σόλο. Τι σόλο, δεν έχω ιδέα γιατί είμαι γεμάτη από τα blues και δεν πολυδίνω σημασία. Τα μάτια σου αστράφτουν, ως συνήθως όταν λες για τις μουσικές σου.
Μαζευόμαστε σύντομα, γιατί αύριο δεν είναι Σάββατο. Δυστυχώς.
- Θα τα πούμε αύριο;
- Αύριο; Έχω πρόβα με το γκρουπ και μετά έχω δουλειά. Αλλά αν θέλεις...
Συνεχίζεις να μιλάς ακατάπαυστα ως συνήθως.
Θα καίγεσαι με τους κώδικές σου για άλλη μια φορά, το δίχως άλλο. Δεν καταλαβαίνω και πολλά, αλλά δεν πειράζει.
΄Θα τα ξαναπούμε σύντομα΄, λες. Γνέφω θλιμμένα καταφατικά, κι ας ξέρω ότι λες ψέματα.
Λες: 'Αφού με ξέρεις, είμαι κάφρος, αλλά καλός κάφρος'. Χαμογελάς.
Μια τελευταία ρουφηξιά χωράει στο τσιγάρο σου και μετά βλέπω το τελευταίο σύννεφο καπνού να διαλύεται και το μαύρο σου παλτό να το παίρνει ο αέρας.
Ψιθυρίζω 'Καληνύχτα' και κοιτάω στην άκρη του δρόμου. Δεν είναι κανείς.
Σε βλέπω από μακριά.
Στέκεσαι στη βιτρίνα και κοιτάς τις Fender Strats.
Μπορεί να είναι και Gibson Les Paul, δεν ξέρω από κιθάρες!
Φοράς μαύρα τώρα, γιατί είναι χειμώνας. Η αλήθεια είναι ότι δεν κάνει και τόσο κρύο.
Στρίβεις τσιγάρο μπροστά στη βιτρίνα ενώ μου γνέφεις από μακριά.
Το 'ξερα, jimi, ότι δεν ήταν αλήθεια. Ότι δε θα μπορούσε ποτέ να είναι αλήθεια.
Γιατί είσαι κάφρος, αλλά καλός κάφρος.
Δεν έφυγες ποτέ, απλά έλειψες για λίγα χρόνια.
Πλησιάζω και μου γελάς. Τα μάτια σου κάνουν εκείνη την παιχνιδιάρικη κίνηση. Δεξιά αριστερά, δεξιά αριστερά. 'Σας την έσκασα', λες. 'Ήμουν σίγουρη ρε κωλόπαιδο', σου απαντάω.
Κατάλαβες; Εξαφανίστηκε ο κύριος τόσα χρόνια. Σχεδόν έξι.
Και τώρα γελάει. Δεν είναι αστείο.
Περπατάμε για λίγο πλάι πλάι.
Μου τη λες για άλλη μια φορά που δε χρησιμοποιώ Linux.
Σου ζητάω τσιγάρο -για να συνέλθω- και με κοιτάς αυστηρά. 'Κακές συνήθειες έχεις αποκτήσει', λες ενώ κουνάς το δάχτυλο πως όχι.
Από κάπου ακούγεται το 'rock n'roll' των Zeppelin.
Τραγουδάς και μιμείσαι για άλλη μια φορά τον Robert Plant.
Αν ήμασταν σε πάρτυ στο Τρίγωνο θα μου είχες ξεβιδώσει τα χέρια, είμαι σίγουρη.
- Πάμε για καμιά μπύρα;, ενώ σε τραβάω ανυπόμονα απ' το μανίκι.
- Τι μπύρα; Haig με 2 παγάκια και γραμμή για το Blues Bar, παίζει ένας φοβερός τύπος σήμερα', απαντάς με ένα φιλτράκι στην άκρη των χειλιών σου.
- Ρε jimi, σταμάτα να καπνίζεις!
- Δουλειά σου!
Κατευθυνόμαστε προς Carnaby. Δυο τρεις τύπισσες πιο πέρα ουρλιάζουν πάνω από τα 15ποντα και βγάζουν selfie. Τις κοιτάς χαμογελώντας. Είμαι σίγουρη ότι σκέφτεσαι 'Γαμιέστε!'. Με κοιτάς. Ναι ρε φίλε, συνεννοούμαστε.
Έχεις δίκιο για άλλη μια φορά. Μουσικάρες στο blues bar. Κουβεντιάζεις με μια μορφάρα για αρκετή ώρα. Ο τύπος γύρω στα 65, δίμετρος, ράστα ως τον κώλο και δάχτυλα μπασίστα. Πώς συνδυάζονται όλα αυτά; Μιλάτε παθιασμένα για ένα σόλο. Τι σόλο, δεν έχω ιδέα γιατί είμαι γεμάτη από τα blues και δεν πολυδίνω σημασία. Τα μάτια σου αστράφτουν, ως συνήθως όταν λες για τις μουσικές σου.
Μαζευόμαστε σύντομα, γιατί αύριο δεν είναι Σάββατο. Δυστυχώς.
- Θα τα πούμε αύριο;
- Αύριο; Έχω πρόβα με το γκρουπ και μετά έχω δουλειά. Αλλά αν θέλεις...
Συνεχίζεις να μιλάς ακατάπαυστα ως συνήθως.
Θα καίγεσαι με τους κώδικές σου για άλλη μια φορά, το δίχως άλλο. Δεν καταλαβαίνω και πολλά, αλλά δεν πειράζει.
΄Θα τα ξαναπούμε σύντομα΄, λες. Γνέφω θλιμμένα καταφατικά, κι ας ξέρω ότι λες ψέματα.
Λες: 'Αφού με ξέρεις, είμαι κάφρος, αλλά καλός κάφρος'. Χαμογελάς.
Μια τελευταία ρουφηξιά χωράει στο τσιγάρο σου και μετά βλέπω το τελευταίο σύννεφο καπνού να διαλύεται και το μαύρο σου παλτό να το παίρνει ο αέρας.
Ψιθυρίζω 'Καληνύχτα' και κοιτάω στην άκρη του δρόμου. Δεν είναι κανείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου