Ο Γιατρός μου αφαίρεσε τους επιδέσμους και εξέτασε προσεκτικά τους καρπούς των χεριών μου, από την καλή και από την ανάποδη. Τα μάτια του, κρυμμένα πίσω από τα χοντρά γυαλιά του, πρόδιδαν προβληματισμό, ανάμικτο με ανησυχία. Τι να σκεφτόταν άραγε?
- Γιατί το έκανες αυτό?, με ρώτησε ξαφνικά, σε τόνο τελεσίδικο.
- Μα, Γιατρέ, μου είχε τελειώσει το κόκκινο . . .
Ο Γιατρός τελικά με συμβούλεψε άλλη φορά να μην καταφεύγω σε τόσο ακραίες μεθόδους. Με συμβούλεψε ακόμη να ανοίγω το απαγορευμένο κουτί με τα ζωγραφισμένα πορτοκάλια. Η δοσολογία? Όποτε μου τελειώνουν τα χρώματα. Όχι μόνο το κόκκινο. Όλα τα χρώματα.
Ήταν σαν το κουτί της Πανδώρας. Και ο Γιατρός ήταν ο χειρότερος χρόνος. Και ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός.
4 σχόλια:
Δεν είμαι σίγουρος αν καταλαβαίνω τι κρύβει το απαγορευμένο κουτι αλλά ο χρόνος είναι πράγματι ο χειρότερος γιατρός γιατί τελικά δεν σε γιατρεύει εντελώς. Και να μην μιλήσω για τις παρενέργειες...
Ωραίο blog!
Στο απαγορευμενο κουτι μπαινουν ολα οσα μας θυμιζουν 5 πραγματα. Και εφοσον θελουμε να τα ξεχασουμε, τα κλεινουμε στο κουτι για να ξεμπερδευουμε, τουλαχιστον για τον πρωτο καιρο...
Ελπιζω να σε βλεπουμε, καλωσηρθες!!
Βοήθησες πολύ, μπορώ να πω.
Καλώς σας βρήκα.
poli dinato! Kalimera sas!
Δημοσίευση σχολίου