Μία ώρα.
Δύο ώρες.
Ένα βράδυ.
Κάποτε έλεγα πως η ευτυχία είναι να μη σκέφτεσαι τίποτα.
Τώρα δε νιώθω τίποτε εντός για να μπορέσω να το χαρακτηρίσω.
Μετά ζωγράφισα 100 ηλιοτρόπια
μπας και δούμε εδώ μέσα Ανατολή.
Να περιμένω να στεγνώσουν, μήπως...
Τετάρτη, Ιουλίου 14, 2010
Τίποτε
Κάθισα οκλαδόν στον καναπέ χωρίς να κάνω απολύτως τίποτε.
Μία ώρα.
Δύο ώρες.
Ένα βράδυ.
Κάποτε έλεγα πως η ευτυχία είναι να μη σκέφτεσαι τίποτα.
Τώρα δε νιώθω τίποτε εντός για να μπορέσω να το χαρακτηρίσω.
Μετά ζωγράφισα 100 ηλιοτρόπια
μπας και δούμε εδώ μέσα Ανατολή.
Να περιμένω να στεγνώσουν, μήπως...
Μία ώρα.
Δύο ώρες.
Ένα βράδυ.
Κάποτε έλεγα πως η ευτυχία είναι να μη σκέφτεσαι τίποτα.
Τώρα δε νιώθω τίποτε εντός για να μπορέσω να το χαρακτηρίσω.
Μετά ζωγράφισα 100 ηλιοτρόπια
μπας και δούμε εδώ μέσα Ανατολή.
Να περιμένω να στεγνώσουν, μήπως...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
"ζωγράφισα 100 ηλιοτρόπια
μπας και δούμε εδώ μέσα Ανατολή"
:)))))
Καληνύχτες σου!
Καλό είναι μερικές φορές το 'τίποτα'... Και η Ανατολή φυσικά! Τα ηλιοτρόπια στέγνωσαν;
Την καλημέρα μου :)
προσπαθούμε να εξασκούμαστε στο να μη νιώθουμε τίποτα και όταν τα καταφέρνουμε, δεν ξέρουμε αν κάναμε το σωστό τελικά... θάβουμε συναισθήματα, αλλά όταν η τρύπα στο χώμα γεμίσει, όσα θάψαμε πετάγονται έξω με μιας και τότε νιώθουμε ακομη πιο χαμένοι..
@Roadartist,
τι κανεις??
χαθηκα μες το καλοκαιρι!!
να περνας ομορφαααα
@Fri,
το απολαυσα το τιποτε.
γιατι μετα το τιποτε παντα ερχεται κατι...
Τα ηλιοτροπια οχι μονο στεγνωσαν, αλλά χαρίστηκαν κιόλας.
θα ακολουθήσει και φωτογραφία του έργου...
πολλά φιλιάαα
Ζέκια,
"στο τέλος όλες οι υπόγειες στοές, βγάζουν σε ένα φωτεινό καλοκαίρι...."
ίσως να είναι καλό να αδειάζουμε συναισθηματικά, για να μπορέσουμε να ξαναγεμίσουμε κάποια στιγμή...
θα γίνει κι αυτό... που θα μας πάει :)
Δημοσίευση σχολίου