Σαλπάρουμε!

Τα σκηνικά και τα κοστούμια έχουν πια σκιστεί και καεί.
Κι, όμως.
Όλα τα υπόλοιπα είναι στη θέση τους.
Το σομπρέρο έχει πάρει τη θέση του.
Το ρούμι μες τη βαλίτσα.
Ίσα που ν' ακουμπάει τα όνειρα και να τα μεθάει κι αυτά.
Και μερικά βιβλία - λογοτεχνικά αυτή τη φορά.
Για στατικά ταξίδια.
Δε χρειάζεται και πολύς κόπος τελικά.
Βαλίτσα με αυθορμητισμό και φαντασία!
Κι ας μείνουν τα μισά πίσω.
Πάμε για κει όπου δεν έχει σημασία τι ξεχνάς και τι όχι.
Αρκεί να έχεις πάρει τον εαυτό σου μαζί σου.

Βίρα τις άγκιρες, λοιπόν!
Το πειρατικό καράβι, σηκώνει άγκυρα...
Οι πυξίδες στρέφονται ζαλισμένες απ' τα πεδία της γης...
Ο Πράσινος Παπαγάλος στέκεται στον ώμο του Ξωτικού και μαζί αγναντεύουν το πέλαγος...
Οι Εφτά Θάλασσες καλούν σε νέες περιπέτειες!
Φυσάει...
Φυσάει...
Φυσάει Νοτιάς....

Το Ξωτικό, ενώ το καράβι έχει αρχίσει να απομακρύνεται απ' το Θερμαϊκό, προλαβαίνει να πει ένα κλεφτό "γεια" στις Ομπρέλλες του Ζογγολόπουλου...

Ανοίγουμε πανιά!

Το Καταγώγι του Ξωτικού θα παραμείνει κλειστό για όσο καιρό θέλουν οι πυξίδες...
Το Ξωτικό εύχεται καλό καλοκαίρι σε όλους!
Και κάποια στιγμή, που ξέρετε;
Μπορεί να τα ξαναπούμε!!!