Είδα τον ουρανό να ταξιδεύει καταγάλανος, με άλικες πινελιές στη Δύση.
Γύρω μου, όμως, τοίχοι.
Προσπάθησα να συγκεντρώσω το βλέμμα μου μήπως μπορέσει και τους διαπεράσει.
Και αντίκρυσα φως.
Μήπως θέτω εγώ πλέον τα όρια του εαυτού μου?!
Δεν υπάρχουν πια τοίχοι.
Ούτε αλυσίδες.
Μόνο σκέψεις.
Γύρω μου δεν υπάρχει τίποτ' άλλο πέρα απ' τον κόσμο...
29/01/2004
τελικά, προς μεγάλη μου έκπληξη διαπιστώνω πως κάποτε υπήρξα αισιόδοξη!
το κομμάτι αφιερωμένο στη zekia!
15 σχόλια:
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ.
ΣΟΥ ΕΙΧΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ ΧΘΕΣ.
Είδες τί...ανακαλύπτει κανείς τελικά μικρό μου ξωτικό;;;
Καλό μήνα σου εύχομαι!!
Νίκος.
Τα λογια σου μου θύμισαν την Φυγη του Καρυωτάκη .
"Αισθάνομαι την πραγματικότητα με σωματικό πόνο. Γύρω δεν υπάρχει ατμόσφαιρα, αλλά τείχη που στενεύουν διαρκώς περισσότερο, τέλματα στα οποία βυθίζομαι ολοένα. Αναρχούμαι από τις αισθήσεις μου."
Καλό μήνα !
γύρω σου να μην υπάρχουν παρά μόνο τα χαμόγελα του κόσμου όλου. κυρίως μέσα σου. και ένα χαμόγελο αληθινό. αρκεί. να γκρεμίσει τα τείχη όλα.
έναν πανέμορφο μήνα να έχεις!
---Α Σκρουτζάκο!
θα περάσω κάποια στιγμή...
--- Νικο πραγματικά με εκπλήσσω...
χιχιχι
Τι έγινε, δεν υπάρχει καμια άλλη ωραία συναυλία να πας για να ζηλέψω??? :P :P
--- Α Αναστασίαα!! Αυτό το κομμάτι μ αρέσει πολύ, και τα τέσσερα μέρη του... σύντομο και άκρως περιεκτικό!!
καλο μεσημέρι κ καλό μηνα σε όλους σας!!!
basnia, το πρόσεξες οτι οι τοίχοι κ τα τείχη ακούγονται το ίδιο?
κι όμως έχουν τόσες διαφορές...
νι, χρειάζομαι χαμόγελα γιατί μελάγχολησα κάπως τελευταία... :(
Μπορώ να σου θυμίσω πολλές στιγμές αισιοδοξίας... με ρετσίνες και λαϊκά, ταξίδι στην Αθήνα, στο δωμάτιο 107, ένα ξεχασμένο σομπρέρο στο Ποσείδι και από κάτω το Captain Morgan... :D
όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις... έτσι και η πραγματικότητα... :D
ps τι μουσική τρομερή αλήθεια τα anime... :D
φιλιά ξωτικό !
Όταν οι τοίχοι έχουν αφανιστεί, τα τείχη έχουν πέσει, η τύχη δεν έχει ρόλο πια σε ότι ζούμε.
Όλα είναι εκεί.
Αισθήσεις.
Όνειρα.
Ελπίδες.
Καμιά φορά μονάχα, χρειάζεται να κλείσουμε τα αφτιά, οι θόρυβοι να κοπάσουν ώστε πάλι να επιτρέψουν στις μελωδίες να περάσουν το κατώφλι της ψυχής μας.
καλώς σε βρήκα.
Πίσω απ' τα τείχη
οι ανάσες μας
υπάρχουν φαρδιές
όπως, τα χωράφια τ' απέραντα
και τα περβόλια τα πλατιά
Με φιλιά
καλά τα λες Ηλιάνα...!!
θα φροντισω να τα δω ολα με περισσότερη αισιοδοξία! ;)
έρχονται κ οι ποσειδιακές νύχτες κάτω απ' το σομπρέρο...!!!
τι ωραίες μουσικές που έχει γράψει αυτός το τύπος ο Hisaishi για τις ταινίες του Μiyazaki... σκέτη ποίηση..
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την αφιέρωση καλή μου:) Το απήλαυσα δεόντως! Να σαι καλα
Ηχε,
καλως ήρθες, Πλάγιος και Μόνος...
πόσο ομορφο το να ονειρευεσαι!!
αρκει να μπορεις να μπλοκαρεις τις ασχημες σκεψεις....
καλο απογευμα...!
Λίτσα,
αυτο που εγραψες μου θυμισε το στίχο του Θαναση Παπακωνσταντινου...
"πισω απ τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα υπάρχει τόπος και για σένα...
χωρίς Βαστίλλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα..."
φιλιά!!
zekia,
εγω σ ευχαριστω, γιατι αν δεν εβλεπα εκεινο το βιντεο που ειχες στειλει με την εξαιρετικη μυοσικη ισως να μην ειχα δει ακομη το "Ταξιδι στη χωρα των θαυματων"!!
να σαι καλα!!!
ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΟΥ.
Δημοσίευση σχολίου