@Κατερινάκι μου, η φαντασία θα με σώσει! Σταμάτησα να ζωγραφίζω ρεαλιστικά κάπου στο 3ο έτος. Από κει κι ύστερα, ζωγράφιζα πιο σουρεαλιστικά, σα να επηρέαζε η επιστήμη τη ζωγραφική... Και μετά έφτασε κ η ζωγραφική να επηρεάζει την επιστήμη κ όλα να μου φαίνονται πιο γοητευτικά...
Το καλό είναι να μπορεί ο καθένας να εξωτερικεύει τα συναισθήματά του, να μπορεί να εκφράζεται... Όπως ακριβώς κάνεις με τα υπέροχα κείμενά σου... Ειδικά αυτό με την ημέρα που έβρεχε κ πήγες μόνη σου σινεμά εκεί στο Αμστερνταμ πολύ με άγγιξε!!!
Στέλνω πολλά φιλιά εκεί στο Βορρά!
@Σκρουτζάκο,
μακάρι να μη στερηθώ ποτέ την -απαραίτητη- έμπνευση... Γιατί η αλήθεια είναι πως για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα είχα βαλτώσει κάπως....
Η μαμά μου είναι όντως ένα απ' τα σημαντικότερα άτομα που έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα... Σίγουρα μεγάλη πηγή έμπνευσης για μένα, γιατί κοντά της έμαθα να αγαπάω τα βιβλία, την ποίηση, το σινεμά... γενικότερα την τέχνη!
Η Ομπρέλα είναι μέσο φυγής... όχι όμως τρόπος για να ξεφύγεις από κάτι...Όλα ξεκινάν από το πανέμορφο έργο του Ζογγολόπουλου στην παραλία, το τόσο αμφιλεγόμενο. Και από μια αγαπημένη κυρία, την -μέσω ομπρέλας- ιπτάμενη Μαίρη Πόππινς! Αλλά κυρίως ο Ζογγολόπουλος...Έχω περασει αρκετές ώρες, να χαζεύω τις Ομπρελες του. Όταν φυσάει, καποια περισσοτερο ελαφρια μεταλλικα τμηματα του εργου κινουνται, σου δινουν την εντύπωση πως θα πετάξουν!!!
Πρέπει να κάνω ένα αφιέρωμα στις εξαιρετικές κατασκευές του, όχι μονο στις Ομπρέλες στην παραλία της Θεσσαλονίκης, αλλά και σε άλλα έργα του!
Να σαι καλά γαι τα καλά σου λόγια, όσο για τη μουσική, ανανεώνεται αναλόγως με τα κέφια!!! Καλό σου βράδυ!
μ αρεσει πολύ ο Magritte, απ τους αγαπημένους μου σουρεαλιστές... Ίσως περισσότερο κι απ τον Εντγκαρ Έντε...
Εχει ζωγραφίσει την ομπρέλα και το ποτήρι τώρα που το σκέφτομαι :)
Τώρα έχω κρεμάσει τον πίνακα στον τοίχο, λίγο να τον χαρώ μέχρι να τον δώσω στη μαμά... Στ αλήθεια θα μου λείψει, αλλά μου φαίνεται σαν κομμάτι του εαυτού μου ή καλύτερα ψυχική διάθεση μηνών που θα δωρίσω. Ειναι όμορφο γιατί κάθε που τον κοιτάω μου έρχονται στη μνήμη όλα αυτά :)
13 σχόλια:
Καλημερένια!
Υπέροχο... και πόσο μου αρέσει το κουβαδάκι και το πινέλο. Μοναδική σκέψη!
Καναρίνι μου, δεν έκλεισα καλά τη βρύση κ είχε διαρροή στον πίνακα!!!
γεμίσαμε σύννεφααα
νομίζω ο κουβάς θα μου επιτρέψει να δανειστώ λίγο κόκκινο για να υπογράψω τον πίνακα πριν τον χαρίσω...
Είναι τέλειο!!! Μου αρέσει πολύ και ο τρόπος που ζωγραφίζεις αλλά και τα θέματα που επιλέγεις. Όλα με μια γερή δόση φαντασιας!
Πόσο θα'θελα να μπορώ και εγώ να ζωγραφίζω!!! Σε ζηλεύω λιγάκι! :)
Φιλιά πολλά κουκλίτσα!
ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ.ΠΑΝΕΜΟΡΦΟΣ Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ.ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙΣ ΕΤΣΙ.
Θα πρέπει να έχεις πολύ σπουδαία μητέρα για να σου έχει δώσει τέτοια έμπνευση . . . .
Δε ξέρω τι σημαίνει για σένα η ομπρέλα αλλά πιστεύω πως έχει να κάνει με ταξίδι , διαφυγή , αναζήτηση νέων κόσμων . . .
Πολύ καλό το blog σου και η μουσική του ακόμα καλύτερη !
Τη καλησπέρα μου !
Christine είναι τέλειο. Θυμίζει πολύ Μagritte. Μπράβο σου.
μπραβο κοριτσι
ειναι πολυ καλο !
Χαίρομαι που αρέσει σε όλους σας!
@Κατερινάκι μου, η φαντασία θα με σώσει! Σταμάτησα να ζωγραφίζω ρεαλιστικά κάπου στο 3ο έτος. Από κει κι ύστερα, ζωγράφιζα πιο σουρεαλιστικά, σα να επηρέαζε η επιστήμη τη ζωγραφική... Και μετά έφτασε κ η ζωγραφική να επηρεάζει την επιστήμη κ όλα να μου φαίνονται πιο γοητευτικά...
Το καλό είναι να μπορεί ο καθένας να εξωτερικεύει τα συναισθήματά του, να μπορεί να εκφράζεται... Όπως ακριβώς κάνεις με τα υπέροχα κείμενά σου... Ειδικά αυτό με την ημέρα που έβρεχε κ πήγες μόνη σου σινεμά εκεί στο Αμστερνταμ πολύ με άγγιξε!!!
Στέλνω πολλά φιλιά εκεί στο Βορρά!
@Σκρουτζάκο,
μακάρι να μη στερηθώ ποτέ την -απαραίτητη- έμπνευση... Γιατί η αλήθεια είναι πως για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα είχα βαλτώσει κάπως....
Η μαμά μου είναι όντως ένα απ' τα σημαντικότερα άτομα που έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα... Σίγουρα μεγάλη πηγή έμπνευσης για μένα, γιατί κοντά της έμαθα να αγαπάω τα βιβλία, την ποίηση, το σινεμά... γενικότερα την τέχνη!
Η Ομπρέλα είναι μέσο φυγής... όχι όμως τρόπος για να ξεφύγεις από κάτι...Όλα ξεκινάν από το πανέμορφο έργο του Ζογγολόπουλου στην παραλία, το τόσο αμφιλεγόμενο. Και από μια αγαπημένη κυρία, την -μέσω ομπρέλας- ιπτάμενη Μαίρη Πόππινς! Αλλά κυρίως ο Ζογγολόπουλος...Έχω περασει αρκετές ώρες, να χαζεύω τις Ομπρελες του. Όταν φυσάει, καποια περισσοτερο ελαφρια μεταλλικα τμηματα του εργου κινουνται, σου δινουν την εντύπωση πως θα πετάξουν!!!
Πρέπει να κάνω ένα αφιέρωμα στις εξαιρετικές κατασκευές του, όχι μονο στις Ομπρέλες στην παραλία της Θεσσαλονίκης, αλλά και σε άλλα έργα του!
Να σαι καλά γαι τα καλά σου λόγια, όσο για τη μουσική, ανανεώνεται αναλόγως με τα κέφια!!!
Καλό σου βράδυ!
Αχ ΙΖΑ,
μ αρεσει πολύ ο Magritte, απ τους αγαπημένους μου σουρεαλιστές...
Ίσως περισσότερο κι απ τον Εντγκαρ Έντε...
Εχει ζωγραφίσει την ομπρέλα και το ποτήρι τώρα που το σκέφτομαι :)
Τώρα έχω κρεμάσει τον πίνακα στον τοίχο, λίγο να τον χαρώ μέχρι να τον δώσω στη μαμά...
Στ αλήθεια θα μου λείψει, αλλά μου φαίνεται σαν κομμάτι του εαυτού μου ή καλύτερα ψυχική διάθεση μηνών που θα δωρίσω. Ειναι όμορφο γιατί κάθε που τον κοιτάω μου έρχονται στη μνήμη όλα αυτά :)
Καλό σου βράδυ!!!
Σκουλήκι!!!
ευχαριστώ πολύυυ!!! :)
καλήνυυυυχτααα!!
ζωγραφίζεις υπέροχα! και πρωτότυπα!
πάντα να έχεις τόση έμπνευση εύχομαι!
φιλιά!
μακαρι κοριτσάκι!!!
εμπνευση και χρόνο, χρονο για υλοποιηση!!!!
Δημοσίευση σχολίου