Over the hills and far away

Πέρασαν τόσοι μήνες...

Το ιστολόγιο έμεινε μόνο του, γιατί πολλές φορές το γράψιμο δε μπορεί να μας εκτονώσει, να μας εκφράσει ολοκληρωτικά. Μένει σαν αρχείο που αντέχει στο χρόνο. Το διαβάζεις και ταξιδεύεις. Ίσως να αναστηθεί ξανά. Ίσως όχι.

Πλέον έχουν αλλάξει πολλά. Το Καταγώγι του Ξωτικού μετακόμισε για άλλη μια φορά, σε δανέζικη έδρα και γω αναγεννήθηκα ως άλλος Άμλετ. Σε άλλη χώρα. Αλλαγή πλάνου. Σκηνή πρώτη. Κλακέτα. Τόπος: Κοπεγχάγη.

Ίσως όλοι να έχετε ήδη ακούσει και διαβάσει (ή προφέρει) άπειρες φορές τη φράση "Καλή χρονιά" ή "Χρόνια πολλά" αυτές τις μέρες. Μια ευχή, όμως, δεν είναι ποτέ μάταιη. Εύχομαι καλή χρονιά σε όλους.

Επίσης θα ήθελα να μεταφέρω την ευχή της φίλης μου της Ηλιάνας για τα χριστούγεννα που πέρασαν, μιας και είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να πει κανείς.

«Αυτά τα Χριστούγεννα, εύχομαι το κουδουνάκι από το έλκηθρο του Αη- Βασίλη να βρεθεί στο χριστουγεννιάτικο δέντρο κάθε μικρού παιδιού, οι τάρανδοι να πετάνε ψηλά πάνω από τα σύννεφα, τα δώρα να φτάσουν σε όλες τις καμινάδες, ο Καρυοθραύστης να κρατήσει για πάντα την Κλάρα στην Ονειροχώρα του, να εκδοθούν άπειρα εισιτήρια για το εργοστάσιο σοκολάτας του Γουίλι Γουόνκα, ο Εμπενίζερ Σκρούτζ να πετάξει μαζί με το πνεύμα των Χριστουγέννων με την ομπρέλλα της Μαίρη Πόππινς και η γιορτινή μουσική να γλιστράει κάτω από πόρτες και παράθυρα και να κυριεύει τα πάντα.
Επειδή όλοι τα Χριστούγεννα γινόμαστε περισσότερο παιδιά,
Merry Christmas everyone!!!!!!!!!!!!!!!! »