Επανάληψη

"-Τι κάνεις?
-Διαβάζω."

Μια μόνιμη επωδός.

"-Τι κάνεις?
-Διαβάζω."

Έχω εξασκηθεί να την προβάρω μέσα στα χρόνια.Κάνω και παραλλαγές!

"-Θα έρθεις?
-Δε μπορώ, έχω να διαβάσω"

"-Θα έρθεις?
-Να διαβάσω πρώτα αυτά που θέλω και μετά..."

Προσπαθώντας εντός και εκτός των παραλλαγών αυτών να με πείσω πως το διάβασμα που -κάποτε "έπρεπε" ενώ τώρα "θέλω"- να γίνει θα μας πάει λίγο πιο πέρα. Εκεί όπου θα είναι καλύτερα.

Ο παππούς μου τα τελευταία χρόνια υποφέρει από αϋπνίες. Έχω μεγάλη αδυναμία στον παππού. Έχουμε περάσει απίθανα οι δυο μας από τότε που με θυμάμαι. Τα καλοκαίρια στο χωριό, οι χειμώνες στην πόλη. Παιχνίδια με χαρτιά, βόλτες, η αυτοσχέδια κούνια που έφτιαξε στη μουριά μας.
Μιας και μένει στο διπλανό διαμέρισμα τον βλέπω -χρόνια τώρα- να μένει ξύπνιος, να συμβαδίζει ενίοτε με τα δικά μου ξενυχτισμένα ωράρια.
Από τότε που διάβαζα τα μαθήματα του σχολείου, ερχόταν τις νύχτες και με ρωτούσε:

"-Τι κάνεις?
-Διαβάζω."

Έχουν περάσει -για να μετρήσω.....χμμ.... - 6 χρόνια από τότε που τελείωσα το λύκειο.
Του παππού του έχουν παρουσιαστεί περισσότερα προβλήματα υγείας.
Οι αϋπνίες εξακολουθούν ν' αποτελούν μόνιμη παρέα του. Και το διάβασμα μόνιμη παρέα δική μου.
Αυτό τον καιρό ασχολούμαι με τη διπλωματική μου εργασία.
Κάθε φορά, λοιπόν, που βολτάρει πάνω κάτω στο μπαλκόνι όποτε βλέπει φως με φωνάζει να πάω κοντά και με ρωτάει:

"-Τι κάνεις?
-Διαβάζω."

Κάπως έτσι του εξηγώ -χωρίς να λέω πολλά πολλά- πως η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως.
Διατηρώντας βέβαια τις αμφιβολίες μου ως προς το τι μαθαίνουμε.
Και το κατά πόσο θα μας είναι χρήσιμο σε μια αυριανή δουλειά.