Είδος προς εξαφάνιση

Μες την εξεταστική περίοδο, το μόνο σίγουρο είναι πως (ότ)αν βρεις χρόνο για διάλειμμα πρέπει πάσει θυσία να την κοπανήσεις απ' το γραφείο σου προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση του σπιτιού.

Στη δική μας περίπτωση για τέτοιου είδους εξορμήσεις βολεύει απείρως το μπαλκόνι το οποίο έχει μια άριστη εποπτεία της γειτονιάς - και της θάλασσας, βεβαίως βεβαίως.

Σήμερα η αδερφή μου έκανε την απογευματινή της έξοδο εκεί, ενώ εγώ παιδευόμουν με ηλεκτρόνια που εισέρχονται με ταχύτητες ανάμεσα σε φορτισμένες πλάκες - όρεξη που την έχουν!!

Μετά από λίγο μπαίνει μέσα και με ρωτάει:

-Αυτός ο απέναντι, ήθελα να 'ξερα, δουλειά δεν έχει που είναι όλη τη μέρα έξω στο μπαλκόνι του και πηγαίνει πάνω κάτω?
Γύρισα και την κοίταξα, σοβαρά σοβαρά (όσο το επέτρεπε η στιγμή), και τη μάλωσα:
- Ο κύριος απέναντι είναι σ-υ-ν-τ-α-ξ-ι-ο-ύ-χ-ο-ς!
Όταν συνειδητοποίησε το νόημα αυτής της σύντομης πρότασης που εκστόμισα σταμάτησε.

Έκλεισα τα βιβλία και βγήκα κι εγώ για διάλειμμα.
Με την αδερφή μου κοιτούσαμε μαζί, με δέος πια, αυτό το νέο είδος προς εξαφάνιση...